"อื้อออ ไอริส" คนป่วยที่นอนอยู่หลายชั่วโมงแล้ว พอตื่นขึ้นมาจิตใต้สำนึก ก็คิดถึงแค่อริสาคนเดียว
"ตื่นแล้วเหรอคะ"
"คิดถึงจังเลย" เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน
"หิวไหมคะ"
"หิว"
"งั้นริสเตรียมอาหารให้สักครู่นะคะ"
"พี่ไม่ได้หิวข้าว"
"พี่คีย์"
"มาให้กอดหน่อย"
แล้วเธอก็เดินเข้าไปหาเขา พร้อมกับปล่อยให้เขากอดอย่างง่ายดาย จนเขาต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง ทำไมตอนนี้เธอไม่ปฏิเสธเขา
"เป็นอะไรหรือเปล่าคะ" แล้วเธอก็ก้มลงไปมอง
"พี่อยากอยู่แบบนี้นานๆจังเลย"
"ค่ะ แต่ริสต้องไปเตรียมอาหารให้ก่อนนะ พี่คีย์จะได้รีบกินข้าวแล้วก็กินยา มีแต่ของที่ชอบทั้งนั้นเลยนะ"
"เดี๋ยวสิ พี่ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย" เขาก็พูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่เหม่อลอย
"แบบไหนเหรอคะ"
"ก็แบบที่ไอริสทำดีกับพี่ แล้วก็จะจากพี่ไป เหมือนตอนนั้น" วันนั้นที่เธอทำดีกับเขาทุกอย่าง ทำทุกอย่างที่เธอพอจะทำได้ ทั้งเตรียมเสื้อผ้าให้ ทำอาหารดีๆไว้
