วันต่อมา...
"อ๊ะ..." หุบขาแทบไม่ลง ไม่น่าซ่าส์เลยฉัน!
บ็อก! บ็อก! เสียงเมลบีวิ่งเข้ามาเห่าฉันที่กำลังพยายามก้าวเท้าลงจากเตียงด้วยความยากลำบาก อย่างที่ทุกคนรู้นั่นแหละ เมื่อคืนฉันห้าวท้าพี่คินทำอะไร ก็นั่นแหละตามระเบียบ สิบสองดอก...ตอกเน้นทุกดอก!
เรียกว่าจุกจนแทบลืมหายใจ
บ็อก! บ็อก!
"อ่าเมลบี แม่รู้แล้ว" ฉันบอกออกไปก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นเดินไปหยิบอาหารมาเทให้หมาน้อย จอมโวยวาย ส่วนพี่คินก็ไม่ต้องถามถึงเขาหรอก เขาไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้ว มีแต่ฉันนี่แหละที่ตื่นสายจนเมลบีต้องมาเห่าเรียก
"อาบน้ำหน่อยดีกว่า เหนียวตัวชะมัด..." ว่าแล้ว ฉันก็หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไปทันที
ผ่านไปสักพัก
ตึกตึก ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความรู้สึกสดชื่นกว่าเดิม แม้ว่าจะมีความขาสั่นอยู่บ้างก็ตาม ก็อีกคนกว่าจะหยุดก็เกือบเช้า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาไปเอาแรงมาจากไหนสามารถไปทำงานต่อได้ ผิดกับฉันนี่! นอนโดนกระแทกอย่างเดี
