คืนรักหัวใจทระนง

ถ้าไม่หยุดจะฟ้องหย่า

ความสัมพันธ์ทางกายที่เกิดขึ้น ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองดีขึ้น เพราะเมื่อตื่นขึ้นมาเจอหน้ากัน ทั้งสองยังเหมือนเดิม นั่นก็คือไร้ซึ่งเยื่อใยต่อกัน พรรณวรททำใจไว้แล้วว่าเธอต้องพบกับอะไรบ้าง เธอจะไม่บ่น เธอจะปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปแบบนั้น ให้มันรู้ไปสิว่าเธอกับเขาใครจะอดทนเก่งกว่ากัน ถ้าเขาหย่าก่อน เขาก็จะต้องยกที่ดินผืนนี้ให้เธอคืน แต่ถ้าเธอหย่าก่อน บิดาของเธอก็จะไม่เหลืออะไรเลย

“พี่ต้องเคลียร์เรื่องผู้หญิงของพี่ให้เรียบร้อยนะ เพราะพรรณไม่อยากติดโรคตายเพราะพี่” พรรณวรทเอ่ยในเช้าวันนั้น เธอก็แอบกลัวว่าจะติดโรคจากเขาเหมือนกัน ก็เล่นมั่วผู้หญิงขนาดนั้น เธอจะไม่กลัวได้ยังไง

“งั้นก็น่าจะติดตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแหล่ะ” เขมเอ่ยออกมาอย่างสบายๆ เขาไม่ได้มั่วขนาดข่าว และเขาก็ป้องกันทุกครั้ง มีแต่เธอเท่านั้นแหล่ะที่พ่อกับแม่เขาต้องการให้มีหลาน เขาก็เลยเลือกที่จะไม่ป้องกัน

“สงสารตัวเองจริงๆ ที่ต้องมาตายด้วยโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์จากพี่” แม้ว่าจะแกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจ แต่ลึกๆ ในใจก็กลัวว่าจะเป็นเหมือนที่เขาบอกจริงๆ

“ไม่ต้องห่วงครับ ยังไงเราก็จะตายด้วยกันมีเพื่อนตาย โอเคมั้ย” เขมยังแกล้งหญิงสาวไม่จบ

“ไม่ต้องนอกเรื่องพี่เขม จะเอายังไงกับเรื่องผู้หญิงคนเมื่อคืน ถ้าพี่ไม่หยุด พรรณจะใช้เรื่องนี้ฟ้องหย่า แล้วพรรณก็จะลอยตัวหลุดหนี้แบบสบายๆ เลย” พรรณวรทกล่าวราวกับว่าตนเองถือไพ่เหนือกว่า

“ก็เอาสิ ถ้ามีหลักฐาน” เขมก็ไม่ได้กลัวจ้องตาหญิงสาวกลับ

“ก็คอยดูแล้วกันว่าพรรณจะมีหลักฐานมั้ย” พรรณวรทผู้ไม่ยอมแพ้ เธอจะหาหลักฐานมาให้ได้ เพื่อให้ได้ฟ้องหย่าเขา หลุดพ้นจากคนไม่มีหัวใจอย่างเขมเสียที สิ่งที่เสียแล้วก็ให้เสียไป เพราะมันคือสิ่งที่เธอไม่สามารถห้ามให้มันเกิดขึ้นได้จริงๆ

“เอาเลย พี่ไม่ติดสักนิด อ้อ...พี่ลืมบอกไป เย็นนี้คุณพ่อคุณแม่ให้เราเข้าไปทานอาหารที่บ้านกับท่าน” เขามัวแต่ต่อปากต่อคำกับเธอ จนลืมบอกเรื่องสำคัญเสียสนิทเลย