“ดีเลย...แล้วเรามีแฟนหรือยังล่ะแม่บัว” คำว่าดีเลยของท่าน บัวบุษยาเข้าใจไปว่าดีเลยที่เธอจะย้ายออก แต่แท้จริงแล้วมันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดสักนิด ในใจของคุณหญิงวาดระวีมันมีมากกว่านั้น
“ยังค่ะคุณท่าน” บัวบุษยาตอบตามจริง เธอไม่ได้มีเวลาสนใจใคร เพราะเธอมุ่งมั่นตั้งใจเรียนหนังสือ เพื่อจะได้มีหน้าที่การงานที่ดี ยืนด้วยขาของตัวเองได้เสียที
“ฉันมีอะไรจะขอสักอย่าง แม่บัวจะช่วยฉันได้มั้ย” คุณหญิงวาดระวีเอ่ยอย่างมีความหวัง ในเมื่อบัวบุษยายังไม่มีแฟน มันก็คงไม่ผิดอะไรที่ท่านจะทำแบบนี้
“คุณท่านมีอะไรให้บัวช่วยคุณท่านบอกมาได้เลยค่ะ เราสองคนแม่ลูกเป็นหนี้บุญคุณคุณท่าน ทดแทนจนทั้งชีวิตก็ทดแทนไม่หมดค่ะ” บัวบุษยากล่าวตามจริง ไม่ว่าคุณหญิงวาดระวีจะขออะไร ถ้ามันไม่เหนือบ่ากว่าแรง เธอก็พร้อมจะทำให้
“แต่งงานกับตาคินได้มั้ย” คุณหญิงวาดระวีเอ่ยออกมาทันที แม้ว่าใครจะมองว่าท่านเห็นแก่ตัวที่มัวแต่ห่วงชื่อเสียงของวงศ
