“ลูกจะไม่แต่งก็ได้ แต่ก็เตรียมจัดงานศพแม่ไว้รอได้เลย เพราะแม่คงไม่มีหน้าอยู่บนโลกใบนี้อีก” เมื่อน้ำตาไม่ได้ผล ขั้นต่อมาก็คือคำขู่ที่ท่านคิดว่าบุตรชายต้องสะทกสะท้านอย่างแน่นอน
“โถ่..คุณแม่ ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้” อคินไม่รู้จะแก้สถานการณ์ตรงหน้าอย่างไรดี หากว่าท่านไม่ใช่มารดาของเขา เขาคงเด็ดขาดกับท่าน แล้วเลือกเดินออกไปตั้งนานแล้ว แต่นี่ท่านเป็นมารดาของเขา ท่านเลี้ยงดูเขามาอย่างดี เขาจะปล่อยให้ท่านทุกข์ใจได้อย่างไร
“ตกลงลูกจะว่ายังไง จะยอมทำตามที่แม่ต้องการมั้ย” คุณหญิงวาดระวีไม่สนใจคำทักท้วงของบุตรชาย ท่านรีบหาคำตอบจากบุตรชายที่ดูท่าจะอ่อนลงมากแล้ว
“แล้วเด็กคนนั้นยอมเหรอครับ เขาไม่มีแฟนเหรอ” อคินไม่ตอบแต่เปลี่ยนเป็นถามกลับแทน
“ก็ต้องยอมอยู่แล้ว ไม่งั้นแม่จะมาพูดกับเราได้ยังไง” นาทีบีบคั้นในหัวใจอคินเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นเรื่องยากเหลือเกินที่จะต้องตัดสินใจเรื่องอนาคตแบบไม่มีแม้แต่สิทธิ
