อุ้มรักโซ่คล้องใจ

“ทำไมคีย์การ์ดมันเปิดไม่ได้นะ นี่มันโรงแรมเฮงซวยอาราย หนายบอกว่ามาสัมมนาโรงแรมระดับห้าดาว โถ่!! คีย์การ์ดยังพัง” สาวสวยที่อยู่ในชุดสายเดี่ยว ที่เพิ่งกลับจากไปเที่ยวกับเพื่อนที่สัมมนาด้วยกันที่ผับใกล้ๆ กับโรงแรม แต่ตอนนี้เมรีขี้เมาเพราะการอกหักกำลังทะเลาะกับคีย์การ์ดหน้าห้องตัวเอง ซึ่งใส่อยู่หลายครั้งก็ใส่ไม่ถูกทาง “เฮ็งซวยที่สุด!!” หญิงสาวยังพยายามเปิดประตูและบ่นไป จนในที่สุดเธอก็ยอมแพ้ และเข้าใจไปว่าคีย์การ์ดพัง เธอจึงเดินมาเรื่อยๆ ก่อนจะมาหยุดที่ห้องหนึ่ง ซึ่งเธอมองเห็นตัวเลขสลับกันไปมา ทำให้หญิงสาวเข้าใจผิดว่าเป็นห้องของเพื่อนที่มาด้วยกัน ยังไงคืนนี้เธอก็ต้องอาศัยนอนที่ห้องนี้ก่อน เพราะสภาพของเธอตอนนี้จะให้เดินไปติดต่อที่ล็อบบี้อีก เธอก็คงได้นอนพื้นที่ไหนสักแห่งแน่ๆ เมื่อเธอกำลังจะเคาะห้อง เธอก็เกือบล้ม เธอจึงเกาะไปที่ประตู ปรากฏว่าประตูไมได้ล็อคไว้ หญิงสาวจึงล้มคว่ำเข้าไปในห้องทันที “ไม่ล็อคห้องแบบนี้อันตรายนะเนี่ย แต่ช่างเถอะคลานไปที่เตียงให้ได้ก่อน แล้วค่อยไปเตือนคนอื่น” ร่างบางที่แต่งตัวอย่างเซ็กซี่ ตอนนี้หมดสภาพแล้ว กำลังค่อยๆ คลานขึ้นไปบนเตียง และในที่สุด หญิงสาวก็ทำสำเร็จ ตอนนี้ร่างบางขึ้นไปนอนคลุมโปงอยู่บนเตียง โดยไม่สนใจว่าเจ้าของห้องหายไปไหน พอเธอขึ้นไปได้ เธอก็หลับเป็นตายทันที เสียงเปิดประตูเข้ามาในห้อง ไม่ได้ทำให้ร่างบางที่หลับใหลไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์รู้สึกตัวแม้แต่น้อย เสียงลมหายใจสม่ำเสมอนั้นบอกสภาวะการนอนของหญิงสาวได้เป็นอย่างดี ส่วนร่างสูงที่เข้ามาในห้อง ก็มองไปที่เตียงด้วยความพึงพอใจ ผู้หญิงที่รับงานจากเขาเข้ามานอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้แปลก ไม่ยอมลุกขึ้นมาทักทายแขกของเธอ แต่ก็ช่างเถอะ เขาไม่ควรจะไปสนใจผู้หญิงที่เขาซื้อมาด้วยเงิน หน้าที่ของเธอคือเรื่องบนเตียงเท่านั้น จบแล้วก็แยกย้ายแค่นั้นพอ ร่างสูงเดินเข้าไปที่เตียงช้าๆ อย่างไม่เร่งรีบ ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อสูทราคาแพงออก เหลือเพียงกางเกงแสลค และเสื้อเชิ๊ตสีขาวเท่านั้น เขาปิดไฟในห้องเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงไฟสลัวที่มุมห้องเท่านั้น ซึ่งแสงไฟอันน้อยนิดในห้องก็พอให้เขามองเห็นร่างที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเพียงลางๆ