เขาใช้ความอ่อนโยน ค่อยๆ ส่งความใหญ่โตเข้าไป ก่อนที่จะเริ่มขยับช้าๆ เมื่อท่อนเอ็นใหญ่ของเขาเข้าไปได้สุดลำ ความคับแน่นที่เกิดจากการบีบรัดของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มรู้สึกดีเป็นอย่างมาก เขาจึงเดินหน้าต่อด้วยความอ่อนโยน ก่อนที่ทั้งคู่จะไปถึงฝั่งฝันอย่างรวดเร็วด้วยความโหยหาซึ่งกันและกันมานาน
เมื่อบทรักที่เต็มไปด้วยความโหยหาจบลงไป ร่างสูงก็จุมพิตที่หน้าผากนูนของหญิงสาว ก่อนที่จะไล่ลงมาที่หน้าท้องนูน เขาจุมพิตมันด้วยความแผ่วเบา
“พ่อขอโทษนะลูก แต่พ่ออดใจไม่ไหวจริงๆ พ่อขอเริ่มภารกิจต่อแขนต่อขาให้ลูกอีกรอบนะครับ” ภูชิตกล่าวจบก็จุมพิตลงที่หน้าท้องนูนของหญิงสาวอีกครั้ง เมื่อพิมพิชชาได้ยินดังนั้น เธอก็ต้องมองหน้าชายหนุ่มด้วยความตกใจ อะไรกันเขาเพิ่งจะเสร็จสมอารมณ์หมายไปเมื่อครู่แล้วนี่จะเริ่มใหม่อีกครั้งแล้วเหรอ
“อะไรกัน เนี่ยหมอจะต่อแขนต่อขาให้ลูก หรือหมอจะทำให้ลูกเจ็บตัวฮะ นี่กะว่าจะไม่ให้พักเลยใช่มั้ย
