เธอถึงกับอึ้ง อึ้งจนเขาเองก็อึ้งตัวเองเหมือนกัน เขาต้องเพี้ยนไปแล้วแน่เลยที่คิดจะทำอะไรแบบนั้น
“เออ ผมแค่จะไปสั่งให้ไอ้หินมันซื้อให้”
“อ้อ ค่ะ”
“ว่าแต่” เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากเพื่อชิมน้ำนมที่ติดแต้มอยู่ “รสชาตินมแม่นี่...ก็ไม่เลวนะ”
“หืม พูดอะไรของคุณเนี่ย”
“คุณอยากเลี้ยงลูกเองมั้ย”
เขาถามคำถามที่ทำให้เธอประหลาด
“อะไรนะคะ”
“อยากเลี้ยงลูกเองมั้ย”
“อยากสิคะ แต่...”
“ผมเจอผัวคุณแล้วนะ”
เธอตกใจตาเหลือก “จริงหรือคะ เขาอยู่ที่ไหนคะ คุณเจอเขาได้ยังไง”
เขาถอนหายใจออกมา ใจหนึ่งก็หงุดหงิด แต่อีกใจกลับโล่งอก “เขาหนีไปอยู่ที่ใต้กับ...เลขาเก่าของพ่อผม”
“อะไรนะคะ”
“พากันไปเสวยสุขที่นั่น โดยทิ้งเมียท้องแก่ไว้ที่นี่ ผมว่าเขาตั้งใจจะให้คุณรับเคราะห์แทนเขานะ”
ดาวนภาถึงกับกุมขมับ “เขาทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ทุเรศสิ้นดี ฉันจะฆ่าเขา!”
“ไม่จำเป็นแล้ว”
เธอขมวดคิ้ว “ทำไมคะ”
“เขาตายแล้ว”
