กลลวงรักวิศวะร้าย

รถหรูคันสีดำเลี้ยวเข้าจอดที่จอดรถประจำ ลานจอดรถคณะวิศวะ เจ้าของความสูง 187 ใบหน้าหล่อเหลา แต่ทว่าเย็นชา เปิดประตูลงจากรถ ทำเอาสาว ๆ ทั้งในคณะและต่างคณะมองเป็นตาเดียวกัน พร้อมทั้งเสียงซุบซิบต่าง ๆ "กรี๊ด...หล่อมากเลยแก" "อยากได้เป็นพ่อของลูกอ่ะ" "เบ้าหน้าฟัาประทานมาก นี่ขนาดไม่ค่อยยิ้มนะ ฉันยังเก็บไปฝันอ่ะ" "จริง อยากรู้จังใครจะทำให้พี่เขายิ้มได้ว่ะ" ยีนส์เจ้าของหัวข้อสนทนา ไม่ได้สนใจเสียงซุบซิบเหล่านั้น ยังคงเย็นชาใบหน้าไร้ความรู้สึก เดินเร็ว ๆ ไปหากลุ่มเพื่อนสนิท ที่นั่งแซวสาว ๆ อยู่ที่ม้าหินอ่อน หน้าลานเกียร์ "ช้าจังว่ะ"คีรินเพื่อนสนิท ที่ถือกีตาร์ดีดเพลงแซวสาว เป็นงานถนัดที่เพื่อนคนนี้ทำประจำ "มึงมาไม่ทันเมื่อกี้..." "กูบอกว่าอย่าพูดไอ้ตะวัน ปากมากอีกแล้วมึง" ตะวันที่กำลังจะอ้าปากบอกอะไรบางอย่างกับยีนส์ ต้องหันมองคีรินที่เอามือมาตบหัวเขา "ถ้าจะพูดก็พูด" ถึงจะไม่ได้อยากรู้ แต่ดูเหมือนเพื่อนจะอยากบอกมากกว่า ยีนส์เลยไม่อยากขัดศรัทธาเพื่อน "กูเจอเพื่อนรักมึงว่ะ แม่ง!!! ควงเด็กอักษรฯ อีกแล้ว ใจคอมันจะเก็บทุกคณะเลยหรือไงว่ะ ก่อนหน้าก็เด็กบัญชี" แววตาคมของยีนส์เปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนจะกลับมาเป็นปกติ เมื่อเจ้าตัวจัดการกับความรู้สึกบางอย่างออกไปจากความคิดได้อย่างรวดเร็ว เพื่อนรักที่เพื่อนสนิทสองคนหมายถึง คืออดีตเพื่อนรักของเขาเอง ชื่อโซล คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมอต้น เมื่อก่อนก็คือเพื่อนกลุ่มเดียวกับเขาตอนนี้ แต่เป็นเพราะเขาแยกตัวออกมา พูดง่าย ๆ ก็คือเลิกคบกัน แต่ทว่าคีรินกับตะวัน สองคนนี้ก็ตามเขามาด้วย โดยให้เหตุผลว่าเลือกเขามากกว่าโซล "กูบอกมึงแล้วว่าอย่าไปสนใจมัน จะทำอะไรก็ช่างแม่ง!! จบกันไปแล้ว ก็อย่าไปสนใจเลยว่ะ" คีรินพูดโดยมองหน้ายีนส์ เรื่องของสองคนนี้ ตอนนั้นเป็นเรื่องใหญ่มาก เรียกได้ว่ายีนส์แค้นหนักมาก ถึงขึ้นลงไม้ลงมือกัน แต่เป็นเขาสองคนที่ขอร้องให้เรื่องมันจบแค่นั้น แต่เขารู้ดีว่าเพื่อนรักอย่างยีนส์ ยังแค้นอยู่จนถึงทุกวันนี้ "กูรักเพื่อนไง หรือมึงเข้าข้างมันห๊า!!! ไอ้คีริน มันแย่งแฟนเพื่อนมึงนะโว้ย!!" "สัด!! กูบอกให้มึงหยุด" คราวนี้ไม่ใช่แค่ตบหัว แต่คีรินยังถีบเข้าที่ขาของตะวันอย่างแรง ตอนนี้ยีนส์นั่งเงียบ เขาเองก็เดาไม่ถูกว่าเพื่อนคิดอะไร ปกติหน้าก็นิ่งมากอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งนิ่งมากกว่าเดิม จนเขาเริ่มคิดหนัก "อย่าไปฟังมันเลยนะไอ้ยีนส์ ที่จริงจูเน่ก็ไม่ได้ดีอะไร ไม่ได้มีค่าพอให้มึงต้องเสียดายขนาดนั้น กูขอเหอะ เลิกแล้วต่อกันดีกว่า" "มึงรู้เหรอกูคิดอะไร"ยีนส์ถามเสียงเรียบ "ไม่รู้ว่ะ แต่ที่กูรู้คือมึงแค้นมันมาก แต่ก็ผ่านมาเป็นปีแล้วนะ อีกอย่างมันเองก็ถูกจูเน่นอกใจนี่หว่า นั่นก็กรรมมันแล้วนะ" "หึ...กรรม กูว่าไม่ใช่" "มึงหมายความว่าไง?" "มันไม่ได้สนใจจูเน่ตั้งแต่แรกแล้ว แต่ที่มันทำเหมือนชอบ เพราะอยากหลอกแดกเขามากกว่า" "มันจะอยากแดกต่อจากมึงไปทำไมว่ะ ผู้หญิงมีเป็นร้อยนะโว้ย!!! คนชอบมันเยอะแยะมึงก็เห็น มึงไม่คิดว่าเพราะจูเน่เองก็อยากให้มันแดกเหรอว่ะ" บอกตรง ๆ เมื่อก่อนตอนปีหนึ่ง ยีนส์คบกับจูเน่ ตอนนั้นคีรินรู้สึกไม่ถูกชะตาผู้หญิงคนนั้นเลย เคยอยากจะเตือนเพื่อนหลายครั้ง แต่ที่ปล่อยไปเพราะคิดว่าเพื่อนไม่ได้จริงจังอะไร แต่ใครจะคิดว่ายีนส์หลงจูเน่เข้าขั้นหนักมาก ตามใจฝ่ายหญิงไม่ว่าต้องการอะไร เพื่อนเขาจะเสกมาให้ทุกอย่าง แล้วใครจะคิดว่าวันหนึ่ง ก็เกิดเรื่องขึ้น เมื่อยีนส์จับได้ว่าจูเน่เองแอบเอากับโซลเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน ทำให้เพื่อนรักสองคนแตกคอกัน ถึงขั้นตัดขาดความเป็นเพื่อน ทะเลาะกันอย่างรุนแรง เพราะจูเน่บอกว่าชอบโซลมากกว่า ที่ทนคบกับยีนส์เพราะยีนส์ใจถึง เปย์ไม่อั้น ตามใจ เลยคิดจะหลอกคบไปเรื่อย ๆ หากว่าไม่ถูกจับได้ ป่านนี้คงปอกลอกเพื่อนเขาหมดตัว ถึงเขาจะเป็นเพื่อนของทั้งยีนส์และโซล แต่เขาเลือกข้างยีนส์มากกว่าเพราะมองว่าโซลเองก็ผิดเรื่องนี้ ที่มาแอบกินกับผู้หญิงที่เป็นแฟนเพื่อน "เห้ย!!! ไอ้คีริน กลุ่มคนสวยกำลังเดินผ่านมาทางนี้ว่ะ" กลุ่มคนสวยที่ตะวันว่า คือรุ่นน้องปีสอง คณะบริหารธุรกิจ ที่เดินผ่านทางนี้ทุกวัน ที่เขาสองคนมานั่งม้าหินตัวนี้ประจำ ก็เพราะต้องการมารอสามสาวนี่แหละ "วันนี้ทาลิปสีสวยจังนะครับ" มิลลิหันมองกลุ่มรุ่นพี่วิศวะสามคน ที่มักจะพูดแซวพวกเธอสามคนทุกวัน แต่เธอวางสายตาไว้ที่ใครคนหนึ่งในสามคนนี้ "อย่าหยิ่งสิครับ ยิ้มให้พี่มีกำลังใจเรียนหน่อยได้ไหมครับ"ตะวันหยอดคำหวานไม่พัก แต่สามสาวก็ไม่ได้สนใจ เดินผ่านตรงนี้ไปเฉย ๆ ทำให้สองหนุ่มได้แต่มองตาม "แม่ง!!! หยิ่งชิบหาย กูหยอดอยู่เป็นเดือนแล้ว ไม่สนใจเลยว่ะ" "ดูท่าจะเป็นลูกคุณหนูจ๋า ทั้งสามคน คงไม่ชอบเด็กวิศวะเถื่อน ๆ แบบเราหรอก"คีรินพูดอย่างเข้าใจ รุ่นน้องสามคนนั้นนอกจากไม่เคยยิ้มให้เขาแล้ว ยังไม่แม้แต่มองพวกเขาเลยด้วยซ้ำ นอกจากน้องคนหนึ่งที่ชอบหันมามองยีนส์ แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้ "กูอยากรู้ชื่อชิบหาย!!!" "รู้ไม่อยากหรอก แต่จะรู้ไปทำไมว่ะ ในเมื่อเขาไม่ได้มีทีท่าว่าจะชอบมึง ฮ่า! ฮ่า!" "สัด!!! มึงสนใจสามคนนั้นไหมไอ้ยีนส์ กูว่าน้องคนหนึ่งในนั้น ชอบมองมึงนะ คนที่ผมลอนอ่ะ น่ารักชิบหาย หุ่นโคตรดี แต่จะว่าไปก็สวยสัด ๆ ทั้งสามคนนั้นแหละ ได้คนไหนสักที กูจะไม่ลืมพระคุณ" ตะวันที่ขึ้นชื่อเรื่องเสือผู้หญิงมากที่สุดในกลุ่มพูดขึ้น พร้อมทำหน้าตาชวนฝัน "แต่กูก็เห็นเหมือนไอ้ตะวันนะ คนผมลอนสีดำอ่ะ กูเห็นหันมามองมึงทุกที" คนที่ถูกพูดถึงแบบยีนส์ ในหัวยังคงวนเวียนอยู่แต่เรื่องก่อนหน้า เขาไม่ได้สนใจมองผู้หญิงคนไหนมานานมากแล้ว บางความรู้สึกยังมองว่าผู้หญิงก็น่ารังเกียจเหมือนกันหมด ยิ่งเกลียดผู้หญิงที่เข้าหาเขาก่อน ผู้หญิงแบบนั้นหมดราคา หมดค่าให้เขาสนใจ ยิ่งทำให้เขาคิดถึงเรื่องราวในอดีต "มึงก็รู้ว่ากูไม่สนใจ" "บางทีผู้หญิงก็ไม่ได้เหมือนกันทุกคนนะโว้ย!! กูอยากให้มึงลองเปิดใจให้คนอื่นบ้าง" "เรื่องนี้กูเห็นด้วยกับไอ้คีริน" "ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด" ยีนส์พูดก่อนจะเดินเข้าตึกคณะไปทันที ทิ้งให้เพื่อนสองคนนั้งมองหน้ากัน "สัด!! กุบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่าเอ่ยชื่อไอ้โซลให้มันได้ยิน ปากมึงนี่นะ" ตะวันยกมือเกาหัวแกรก ๆ เมื่อคีรินลุกขึ้นเดินหนีเขาไปอีกคน "กลายเป็นกูผิดได้ไงว่ะ รอกูด้วย"