“ได้ยินที่มิลถามพี่หรือเปล่าคะ”มิลลิถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นยีนส์ยืนเงียบเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เธอถาม
“…..”
คนตัวสูงยังคงจ้องมองเธออยู่แบบนั้น จะให้เขาตอบเธอได้ยังไงในเมื่อเธอยังคงร้องไห้อยู่แบบนี้ เขายืนเงียบอยู่นานจนคนตัวเล็กทนไม่ไหว เดินขยับเข้ามาตรงหน้าเขา ระยะห่างระหว่างเราเหลือเพียงคืบเดียว คนอื่นที่ยืนเห็นเหตุการณ์อยู่ไม่ได้มีใครเข้ามาห้ามอะไร
มีเพียงแค่โซลที่ดิ้นตัวจะเข้าไปหาน้องสาว แต่คาเตอร์ก็จับตัวไว้“ให้น้องมึงจัดการมันเอง”
เพี๊ยะ!!!
เสียงฝ่ามือกระทบลงบนแก้มสากอย่างแรง น้ำตายังคงไหลออกมาไม่หยุด“พี่มันเลว มิลผิดเองค่ะ ที่เป็นคนชอบพี่ก่อนเลยเปิดโอกาสให้พี่หลอกมิลได้ หลังจากนี้ความแค้นระหว่างพี่กับพี่ชายมิล ขอให้มันจบลงตรงนี้นะคะ”
“…..”
“และเราสองคน ขอให้จบกันแค่นี้ ถือว่าที่พี่ได้จากมิลไป คงพอสำหรับความแค้นของพี่แล้ว ลาก่อนค่ะ”
มิลลิพูดจบก็วิ่งออกไปทันที โดยมีเพื่อนสองคนว
