เพราะคำว่าสมควรโดนทิ้งที่เธอพลั้งปากพูดออกมาด้วยความโมโห มันทำให้สติของเขาขาดผึงขึ้นมาทันที มือหนาออกแรงบีบแขนเล็กแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว จนมิลลินิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด แต่เธอก็ยังอดทนไม่ร้องออกมา
“คนเหี้ย ๆ ที่เธอพูดคนนี้ไม่ใช่เหรอ ที่เx็ดเธออยู่ทุกวัน ไอ้เหี้ยนี่ไม่ใช่เหรอที่เธออมคxยให้ ตอนนั้นทำไมไม่ขยะแขยงบ้างว่ะ ตอนที่ฉันแยงมันเข้าไปในรูเธอ”
เพี๊ยะ!!!
มือเล็กสะบัดออกจากการเกาะกุม ก่อนจะตบเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลาอย่างจัง ด้วยแรงทั้งหมดที่มี จนขึ้นรอยนิ้วมือบนแก้มสากอย่างชัดเจน
“อย่ามาพูดจาทุเรศ ๆ แบบนี้นะ ฉันไม่ใช่คนประเภทเดียวกับพี่ อีกอย่างถ้าตอนนั้นฉันรู้ว่าพี่เหี้ย คงไม่เอาตัวลงไปเกลือกกลั้วด้วยหรอก แค่คิดก็ขนลุกไม่ไหว”
“เธอจะหยุดได้หรือยังมิลลิ!!!”
มิลลิสะดุ้งเพราะเสียงทุ้มที่ตะโกนออกมา ใบหน้าเขาแดงก่ำเพราะความโมโหสุดขีด ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนด่าเขาเจ็บแสบแบบเธอมาก่อน มันเจ็บจนเข้
