วันต่อมา_
"หนูบลายธ์ฟื้นแล้วไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมจ๊ะ งั้นป้าจะพาเรากลับไปนอนพักผ่อนที่บ้านกันนะ" โมอาเอ่ยบอก หันมองเพื่อนสาวท่าทางยิ้มแย้ม
นับว่าเป็นข่าวดีตั้งแต่เมื่อคืน ทุกคนต่างอดใจรอให้เช้าวันใหม่เร็วๆ จะได้มาเยี่ยมคนป่วย
"ค่ะ บลายธ์ปกติทุกอย่างแล้วค่ะ แม่ไม่ต้องห่วงบลายธ์ขนาดนี้ก็ได้" มารดาคอยประคบประหงมเหมือนเธอยังเป็นลูกเล็กอยู่เลย
ช่างน่าแปลกหลังจากเมื่อคืนนี้ เซนโซ่ก็หายไปไม่ยอมมาตรวจอีก ส่งเพียงแพทย์หญิงคนอื่นเข้ามาเท่านั้น
"ถ้ามั่นใจแล้ว หมอให้กลับวันนี้ได้เลยนะคะ เดี๋ยวจะจัดยาบำรุงให้กลับไปทานที่บ้านอีกด้วยค่ะ" แพทย์หญิงเอ่ยบอก
"ดีเลย แม่มาอยู่ได้อีกไม่กี่วัน จะได้คอยดูแลบลายธ์เต็มตัวก่อน" เอมม่าพูด ตอนหวีผมสลวยให้ลูกสาว
"ตกลงตามที่หมอสั่งเลยนะคะ ถ้าสงสัยอะไรเพิ่มเติมสอบถามพยาบาลด้านนอกได้นะคะ"
"ขอบคุณคุณหมออีกครั้งนะคะ" เป็นเสียงของโมอาเอ่ยบอก ปล่อยให้แพทย์หญิงไ
