ห้องไอซียู
"คนเจ็บเริ่มมีการตอบสนองแล้วนะครับ ตอนนี้เขาน่าจะเริ่มรับรู้ได้ยินเสียงพูดคุยบ้างแล้ว" หมอหนุ่มคนนึงเอ่ยบอก ตอนเห็นผู้อำนวยการลงมาเยี่ยมบุคคลในห้อง
หลังส่งตัวเข้ารักษา จากการถูกทำร้ายร่างกายอย่างหนัก อวัยวะภายในบอบช้ำหลายจุด แน่นอนว่าตอนแรกหลายคนลงความเห็นว่าเขาอาจถึงขั้นพิการได้
"ดูแลให้ดี" น้ำเสียงราบเรียบบอก ก้มมองดูรายการรักษาผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ สลับกับมองผ่านห้องกระจกกั้น ลูกน้องคนสนิทคนนึงยังนอนนิ่งบนเตียง
"ได้ครับผอ."
ช่วงเย็น_
"วันนี้เอมม่าไปนอนกับบ้านโมอีกนะ ช่วงกลางคืนมีพยาบาลพิเศษเฝ้า เอมม่าจะได้พักผ่อน" โมอาบอกเพื่อนคนสนิทให้วางใจ หลังมาอยู่เฝ้ากับเธอตั้งแต่เช้าตรู่
"เอาแบบนั้นก็ได้ แต่ถ้าบลายธ์ฟื้น ให้เขาโทรหาเราเลยนะ" ท่านตรงไปพรมจูบหน้าผากมน ท่ามกลางบรรยากาศหมองเศร้าไร้เสียงหัวเราะ
"เอมม่าไม่ต้องห่วง เรากำชับให้แล้ว"
"ฝากด้วยนะเซนโซ่ น้องไม่มีใค
