บอสครั่งรักพนักงาน🔞

สมัครงาน

บริษัทพาราไดซ์ จำกัด

" สวัสดีค่ะ มาสมัครงานค่ะ ยังเปิดรับอยู่ไหมคะ

" สมัครตำแหน่งอะไรคะ

" ตำแหน่งบัญชีค่ะ

" เดียวน้องเขียนใบสมัครให้พี่หน่อยนะ แล้วเดียววันสองวันจะโทรติดต่อไปค่ะ

" ได้ค่ะ

ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ เราชื่อ เขมิกา หรือ เนเน่ ตอนนี้เราพึ่งเรียนจบมาใหม่ๆ มาสมัครงานหลายที่มาก ตอนนี้ยังไม่มีใครรับทำงานเลย เงินก็จะหมด เหนื่อยจริงๆชีวิต แต่เราไม่ท้อหรอก เราเป็นลูกคนเดียวที่อยากลองหาประสบการณ์ใหม่ๆ เลยเลือกที่จะมาหางานทำที่กรุงเทพ ส่วนพ่อแม่ของเราตอนนี้ท่านทั้งสองก็ทำสวนทำไร่อยู่ต่างจังหวัด

3 วันต่อมา

กริ่งงงงงงงงง

" สวัสดีค่ะ

" สวัสดีค่ะ คุณเขมิกาหรือป่าวคะ ติดต่อมาจาก บริษัทพาราไดซ์จำกัดนะคะ วันนี้คุณเขมิกาสะดวกมาให้สัมภาษณ์ไหมคะเวลา 11.30น. ค่ะ

" สะดวกค่ะ สะดวกมากค่ะ

" โอเคค่ะ เวลา 11.30น.นะคะ มาในชุดสุภาพนะคะ

" โอเคค่ะ

ตื้นเต้นชะมัด ยื่นใบสมัครมาตั้งหลายที่ ที่นี้ที่แรกเลยที่โทรมาให้ไปสัมภาษณ์ ฉันทำได้อยู่แล้วเขมิกา สู้สิว่ะอีหญิง

ห้องประชุม

" ผมว่าผมยังไม่ค่อยพอใจกับการนำเสนองานวันนี้นะ รบกวนไปแก้ไขมาใหม่หน่อยนะครับคุณณธี

" เอ่ออ ท่านประธานอยากให้ผมแก้ไขตรงไหนเป็นพิเศษไหมครับ

" จุดประสงค์ของการขายครับ คุณคิดว่าคุณนำของมาขายในห้างของผมแล้ว แล้วยังไงต่อครับ กำไร รายได้ ผลของการขาย หากขายแล้วห้างผมขาดทุน คุณจะทำยังไง คุณได้คิดถึงข้อนี้ไหมครับ เอากลับไปทำมาใหม่ แล้วจันทร์หน้าเรามาประชุมกันใหม่ครับ วันนี้เลิกประชุม

หลังจากเลิกประชุม

" คุณนิด วันนี้ผมมีเอกสารอะไรต้องเซ็นส์อีกไหม

" วันนี้ไม่มีแล้วค่ะ ท่านประธานพักได้เลยค่ะ ยังใงถ้าท่านประธานต้องการอะไร แจ้งน้องฝนไว้ได้เลยนะคะ พอดีดิฉันต้องไปสัมภาษณ์พนักงานค่ะ

" งั้นผมเข้าสัมภาษณ์ด้วยแล้วกัน ไหนๆก็ไม่มีงานสำคัญอะไร

" ท่านจะเข้าประชุมด้วยหรอคะ

" ครับ ติดปัญหาตรงไหนไหมครับ

" อ่ออ ไม่ค่ะ งั้นนิดขอไปเตรียมของก่อนนะคะ

" ครับ แล้วก็ขอเอกสารประวัติคนที่มาสมัครด้วยนะครับ

" ค่ะ ท่าน

โยธา หรือ คุณโยธา ธาดากิจวรกุล เจ้าของบริษัทพาราไดซ์จำกัดและห้างสรรพสินค้าหลายสาขาทั่วประเทศที่พึ่งจะได้รับตำแหน่งท่านประธานไปหมาดๆ คุณพ่อเป็นถึงเจ้าพ่อธุรกิจที่ใครๆก็อยากลงทุนร่วมหุ้น คุณแม่เป็นผู้จัดละครอยู่ช่องๆนึง รวยระดับต้นๆของประเทศ มีลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียว พ่อแม่คาดหวังว่าลูกชายจะมีเมียเป็นตัวเป็นตน แต่คงได้แค่คิด

" เดียวน้องเดินไปแล้วเลี้ยวซ้ายนะคะ นั้งรอเรียกน่าห้องได้เลยค่ะ

" เอ่ออออ ห้องน้ำไปทางไหนหรอคะ

" ห้องน้ำอยู่ข้างหลังเดินตรงไปเลี้ยวขวาได้เลยค่ะ

" ขอบคุณนะคะ

ฉันเดินมาห้องน้ำเพื่อเตรียมตัว เติมหน้า เติมปาก สักหน่อยแล้วค่ะ สู้นะเขมิกา แกทำได้อยู่แล้ว หลังจากทำธุรระส่วนตัวเสร็จแล้วก็เดินมานั้งรอน่าห้องเพื่อรอเรียกเข้าสัมภาษณ์

" คุณเขมิกา เชิญค่ะ

" ค่ะ

ฉันได้เดินเข้าไปให้ห้องเพื่อสัมภาษณ์ เห้อออ ตื่นเต้นชะมัดเลย

" สวัสดีค่ะ ชื่อเขมิกา ทวีทรัพย์ธาดาค่ะ

" ทำไมผมต้องรับคุณเข้ามาทำงานที่นี้ด้วยครับ

" ดิฉันคิดว่าดิฉันมีความสามารถที่คุณต้องการค่ะ ถึงดิฉันจะพึ่งจบมาใหม่ แต่ดิฉันมั่นใจว่าความสามารถของดิฉันถึงแน่นอนค่ะ ฉันอยากหาประสบการณ์ใหม่ๆซึ่งดิฉันคิดว่าที่นี้จะให้ประสบการณ์ดิฉันได้ค่ะ

" ดีครับ ผมก็อยากได้พนักงานจบใหม่ ไฟแรง ความคิดเป็นผู้นำ เอาเป็นว่า ผมรับคุณนะครับ คุณเขมิกา แต่!!! ในตำแหน่งผู้ช่วยคุณนิดเลขาของผม คุณนิด เดียวคุณช่วยสอนงานคุณเขมิกาด้วยนะครับ

" แต่ดิฉันมาสมัครตำแหน่งบัญชีนะคะ ถ้าแหน่งสูงแบบนั้นดิฉันคิดว่าคงทำไม่ได้หรอกค่ะ

" ลองหรือยังครับ ถึงบอกทำไม่ได้ ผมรับคุณแล้ว ไม่ให้ลาออกนะครับ วันพรุ่งนี้ผมต้องเห็นหน้าคุณหน้าห้องทำงานของผม คุณนิดจัดการด้วยนะครับ เรื่องโต๊ะอุปกรณ์ต่างๆเดียวผมสั่งคนมาลงให้ครับ

" ได้ค่ะ ท่านประธาน

" ว่าแต่คุณเขมิกามีแฟนหรือยังครับ

" อันนี้เกี่ยวกับงานด้วยหรอคะ

" เปล่าครับ แต่เกี่ยวกับผม

" เอ่ออ ยังไม่มีค่ะ

" ครับ

หลังจากโยธาได้คำตอบที่ต้องการและยิ้มมุมปากเล็กน้อยเพราะพอใจกับคำตอบของคนตัวเล็กเป็นอย่างมากก่อนที่จะเดินออกไป

" คุณพระ!!! ท่านประธานยิ้ม

อยู่ๆพี่นิดก็พูดเสียงดังจนทำให้ฉันตกใจและหันไปมอง

" เอ่อออ ท่านประธานยิ้มแล้วมันแปลกหรอคะพี่

" แปลก แปลกสิ ตั้งแต่ทำงานมาพึ่งเห็นท่านยิ้มครั้งแรกเลยนะเนี้ยย พี่ชื่อนิดหน่อยนะ แต่เรียกพี่นิดเฉยๆก็ได้ ยังไงพี่ขอคอนแทคไว้หน่อยนะ

" ได้ค่ะ

" น้องชื่ออะไรละ

" หนูชื่อเนเน่ค่ะ เรียกเน่เฉยๆก็ได้ค่ะพี่นิด

" โอเคๆ พรุ่งนี้เริ่มงานวันแรก เข้างาน 09.00 น. พักเที่ยง 12.00 น. แล้วก็เลิกงาน 17.00 น. ส่วนใหญ่งานของเราไม่ค่อยมีอะไรมากหรอก แต่งานมันจุกจิกหน่อยนะ แต่สบาย เชื่อพี่ ปกติตำแหน่งนี้ไม่มีคนทำมานานแล้วนะ พี่ก็งงทำไมท่านประธานถึงรับ ยังไงวันนี้น้องเรากลับบ้านได้เลยนะ เจอกันวันพรุ่งนี้

" ค่ะพี่นิด

หลังจากแยกกับพี่นิดเราก็มาข้างนอกเพื่อจะได้เรียกรถกลับบ้าน แต่ก่อนจะกลับก็คิดได้ว่าต้องซื้อของนิดหน่อยเลยลงลิฟท์มาข้างล่างที่เป็นส่วนของห้าง และเดินเลือกของเล็กน้อยก่อนที่จะมีเด็กน้อยเดินมาชนจนฉันตกใจและรีบคว้าแขนของเด็กไว้ก่อนจะล้ม

" น้องเป็นใงบ้าง เจ็บตรงไหนไหม

" พี่ครับ ผมหาแม่ไม่เจอครับ ไม่รู้แม่หายไปไหน ก่อนจะร้องไห้ตามหลังมา

" โอ๋ๆ ไม่ร้องนะ เดียวพี่พาไปตามหาแม่ ว่าแต่เราชื่ออะไรครับ

" ชื่อเทนครับ😢

" โอเคเทน เดียวพี่พาไปตามหาแม่นะ ไม่ร้องไห้นะครับ

หลังจากนั้นเราเลยพาน้องเทนไปเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อให้พนักงานประกาศตามหาแม่ของน้องเทน

ระหว่างนั้นโยธาที่เดินมาสำรวจห้างก็ได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างเขมิกากับเด็กน้อย เลยตามไปดูอยู่ห่างๆ

หลังจากพนักงานประกาศไปรอไม่ถึง 5 นาทีก็มีผู้หญิงวิ่งเข้ามาและเรียกชื่อน้องเทนเลยทำให้ฉันรู้ว่าเป็นแม่น้องเทน

" ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยน้องเทนไว้ ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำมาออกมาอีกทีน้องก็หายไปแล้ว ฉันตกใจแทบแย่

" ไม่เป็นไรค่ะ น้องเทนคงหาแม่ไม่เจอก็เลยวิ่งตามหาอ่ะคะ

" ขอบคุณมากๆนะคะ น้องเทนขอบคุณพี่เขาสิครับ

" ขอบคุณครับ

" ห้ามวิ่งแบบนั้นอีกนะครับ ถ้าพี่ไม่คว้าเราไว้รู้ไหมล้มไปแบบนั้นแขนหักหัวแตกได้เลยนะ สัญญากับพี่นะ ว่าเราต้องดูแลตัวเองมากๆ ค่อยระวังดูหน้าดูหลังดีๆ

" สัญญาครับ

" ถ้างั้นขอแยกกันตรงนี้เลยนะคะ เริ่มเย็นแล้วเดียวไม่มีรถค่ะ

" อ่อค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ

ฉันมองหน้าและก็ยิ้มลาน้องเทน และเดินออกมาเพื่อมารอขึ้นรถเมย์กลับบ้าน แต่รถสายนี้พึ่งจะผ่านไปนี้สิ คงต้องนั้งรออีกพักใหญ่เลย ฝนก็เริ่มจะตกแล้วด้วย เขมิกาได้แต่หันมองฟ้าที่ฝนเริ่มจะลงเม็ด แต่ผ่านไปไม่ถึงนาทีก็มีรถคันสีดำมาจอดอยู่ข้างหน้า ฉันเลยมองเข้าไปทำให้รู้ว่าเป็นท่านประธาน

" ขึ้นรถสิ เดียวผมไปส่ง

" ไม่เป็นไรคะ เดียวดิฉันกลับเองดีกว่า

" ขึ้นรถ!!!!

" เอ่อออ ค่ะ

ฉันที่กำลังจะเดินไปนั้งข้างหน้าคนขับอยู่ๆท่านประธานก็บอกว่า

" มานั่งข้างหลัง

พอฉันได้ยินก็ได้แต่ถอนหายใจและเดินมาประตูขึ้นรถนั้งคู่กับท่านประธานด้านหลัง

" ผมโยธา

" ค่ะ

" บ้านอยู่ไหน

" อยู่ตรง ……… ค่ะ

" อืม

โอ๊ยยยย อึดอันเป็นบ้า อยากถึงบ้านเร็วๆจัง รถก็มาติดอะไรหนักหนาก็ไม่รู้ ฉันได้แต่บ่นอยู่ในใจ

โยธาที่เห็นว่าตัวเล็กที่นั้งอยู่ข้างๆคงจะรู้สึกอึดอัดไม่น้อยเพราะเห็นจากการบีบมือแล้ว น่าตลกชะมัด

" เอ่อออ ท่านจอดตรงข้างหน้าได้เลยค่ะ ถึงแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง

" อยู่คนเดียว ?

" เอ่ออ ใช่ค่ะ ท่านประธานมีอะไรหรือเปล่าค่ะ

" ล๊อกบ้านดีๆ ผมเป็นห่วง

" อ่ออ ค่ะ

พอฉันได้ยินก็ตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะรีบลงรถและรีบเข้าบ้านให้ไว้เพราะทนสายตาที่เขามองมาไม่ไหว พอเข้ามาในบ้านฉันรีบเอามือมาตบหน้าตัวเองเบาๆ

" บ้า บ้าไปแล้วแน่ๆ โอ๊ยย แบบนี้ฉันจะกล้ามองหน้าเขายังใงละพรุ่งนี้ ตายแน่ฉัน

หลังจากที่เขมิกาลงรถไปโยธาก็ได้ยิ้มมุมปากเล็กน้อย และกล่าวว่า

" ยินดีต้อนรับเด็กน้อย