บอสครั่งรักพนักงาน🔞

ย้อนความหลัง

ถามว่าผมรู้จักเขมิกาได้ยังใง คงต้องย้อนกลับไปเมื่อ 3 ปีก่อน

ผมมีเพื่อนอยู่ 3 คน ชื่อ เนม ทู และ กล้า พวกผมสามคนรู้จักกันมาตั้งแต่เข้าปีหนึ่ง ได้ทำความรู้จักกันเลยทำให้สนิทกันมาถึงทุกวันนี้

เนม : พวกมึง วันนี้เราไปดูเขาเลือกดาวเดือนป่ะ เห็นปีนี้เขาว่าคณะเรา เขาว่าเด็ด

กล้า : โธ่ ไอควาย มึงจะไปล่อเด็กปีหนึ่งก็พูดมาเถอะเพื่อน เพราะกูก็จะไปดูเหมือนกัน5555

เนม : แล้วพูดทำทรง เหี้ยจริงๆ มึงสองคนไปด้วยป่ะ

โยธา : ไม่อ่ะ ไรสาระ

ทู : โธ่เพื่อน เปิดหูเปิดตาบ้างหนาา อีกอย่างอดีตเดือนมหาลัยแบบมึงก็ต้องไปดูหน่อยป่ะว่ะ เผื่อแนะนำรุ่นน้องได้ใง

เนม : ที่ไอทูพูดมาก็มีเหตุผม

โยธา : ไม่อ่ะ กูมีงานต้องเคลียร์

ทู : ไปดูแปปเดียว แปปเดียวจริงๆ

หลังไอทูพูดกับผมเสร็จมันก็เอาแขนมาโอบคอผมไว้แล้วก็ลากผมไปห้องประชุมของคณะเพื่อไปดูการเลือกดาวเดือน พอมาถึงคนค่อนข้างจะเยอะพอสมควร นี้ทำให้ผมไม่ค่อยชอบเท่าไร ผมไม่ชอบสถานที่คนเยอะๆ

ทู : คนเยอะชิบหายเลยว่ะ

เนม : เออจริง มีแต่สาวสวยๆ

กล้า : มึงว่าน้องคนนั้นป่ะ ที่ได้โดนเลือกเป็นดาวคณะเราอ่ะ

หลังจากไอกล้าพูดขึ้นพวกผมเลยหันไปมอง นั้นเป็นครั่งแรกที่ผมจะได้กับเจอเนเน่ ซึ่งแน่นอนว่าเธอสวยมาก รอยยิ้มของเธอทำให้ผมถึงกับยิ้มตาม

กล้า : เห้ยๆๆ ไอโย กูเห็นนะมึง ยิ้มมุมปากแบบนี้ หมายความว่าใง

โยธา : อะไร กูไม่ได้ยิ้มอะไรทั้งนั้นแหละ

เนม : น้องคนนั้นชื่อเนเน่

โยธา : มึงรู้จัก ?

เนม : ก็เปล่าอ่ะ แค่เหมือนเพจมหาลัยเคยเอาประวัติน้องลงตอนรับน้องอ่ะ ปีหนึ่งก็มีน้องนี้แหละ ที่ดังพอสมควร สวย ขาว ขนาดนั้น

กล้า : กูจอง

พอไอกล้าพูดแบบนั้นผมถึงกับหันไปมองหน้ามันอย่างไม่พอใจเท่าไร

โยธา : กูขอ

พอไปพวกเหี้ยทั้งสามคนได้ยิน พวกมันก็หันมามองหน้าผมอย่างตกใจก่อนจะยิ้มและหัวเราะกันเสียงดัง ผมที่ไม่ได้สนใจอะไรเพราะมัวแต่มองน้องคนนั้น แต่แล้วผมที่มองน้องอยู่ก่อนแล้ว เป็นจังหวะบังเอิญที่น้องหันมาสบตากับผม ยิ้มอ่อนๆให้ แล้วหันไปหาเพื่อนของเธอ

เนม : น้องยิ้มให้มึงอ่ะ

พอไอเนมพูดแบบนั้นมันทำให้ผมพอใจค่อนข้างมากที่เธอยิ้มให้ผม ถึงจะเป็นการยิ้มแบบไม่รู้ตัวก็เถอะ แต่ก็ถือว่าเธอยิ้มให้ผม

ใบเฟิร์น : มึงงง พี่โยธามาว่ะ คนเหี้ยไรว่ะ โครตหล่อ โดนใจกูสุดๆ

เกว : น้อยๆหน่อยมึงอ่ะ เดียวเขาก็หาว่ามึงแรดหรอก

ใบเฟิร์น : โอ้โห พูดแบบนี้เอามีดมาแท่งกูเถอะ

ฉัน : 55555 เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ทะเลาะกันทุกวันไม่เบื่อหรอกูถามจริง

ใบเฟิร์น : ก็วันนี้กูได้เห็นพี่โยธาของกูนี่หน่า

เกว : เขาไม่ใช่ของมึงค่ะ

ใบเฟิร์น : เออนั้นแหละจะของใครก็ชั่งเถอะ

ฉัน : ชอบขนาดนั้นเลย

ฉันเอยถามใบเฟิร์นเพื่อนสนิทของฉันไปอย่างสงสัยว่าอะไรมันจะขนาดนั้นก็แค่รุ่นพี่ที่หน้าตาดีคนหนึ่ง

เกว : นี้แกไม่รู้จักพี่เขาหรอ คนดังเลยนะนั้นอ่ะ

เกวเพื่อนสนิทของฉันอีกคนเอยถามฉันที่ไม่ค่อยรับรู้อะไรมากมาย

ฉัน : ไม่อ่ะ ไม่ค่อยได้ตามข่าวเท่าไร

ใบเฟิร์น : นั้นแก๊งค์พี่โยธา อดีตเดือนมหาลัยจ๊ะ ขอบอกว่าเพื่อนพี่เขาแต่ละคนหล่อทุกคนเลยแหละ

เกว : จริงงงงโดยเฉพาะพี่โยธา

ฉัน : ขนาดนั้นเลย

เกว : ไม่หล่อจริง เป็นเดือนมหาลัยไม่ได้หรอกจ๊ะคนสวย55555

ฉัน : นี้ บอกแล้วใงว่าอย่าเรียกแบบนั้นกูขนลุก

ใบเฟิร์น : 555555 ก็มึงสวยอ่ะ ไม่งั้นพี่ๆเขาจะเลือกให้มึงมาประกวดดาวหรอ

ฉัน : มึงก็รู้ว่ากูไม่ได้อยากสมัคร

เกว : แล้วใงอ่ะ ก็พี่เขาเลือกแล้วอ่ะ

ฉัน : เห้ออออ

ใบเฟิร์น : เอาหนาาา ประกวดๆไปแหละ เดียวก็จบงานแหละ หลังจากนั้นค่อยไปหาเครื่องดื่มจิบแก้ระคายคอ5555

ฉันกับเกวถึงกับหลุดหัวเราะออกมาอย่างดังก่อนที่จะมองไปรอบๆแล้วได้หันไปเจอกับพี่โยธาที่มองมาก่อนแล้ว ฉันซึ่งยิ้มแล้วหันไปคุยกับใบเฟิร์นและเกวต่อ หลังจากพวกเราเสร็จการพูดคุยกับรุ่นนี้ที่คณะแล้ว พวกเราเลยเดินออกมาเพื่อที่จะไปกินชาบูน่ามอ แต่ระหว่างทางที่จะเดินไปน่ามอ พวกเราทั้งสามได้ยินกลุ่มพี่โยธาพูดคุยกัน

ทู : ไอโยไปแดกชาบูน่ามอป่ะ หิวข้าวสัส

เนม : เออ อยากกินเหมือนกัน ไปป่ะ?

โยธา : เอออ น่ารำคาญชิบหาย

หลังพี่โยพูดเสร็จเพื่อนทั้งสามคนของเขาก็ได้หัวเราะกันออกมาอย่างสนุกสนาน

ใบเฟิร์น : พวกมึงได้ยินที่กลุ่มพี่โยคุยกันป่ะ

เกว : เออได้ยิน ว่าจะไปกินชาบูเหมือนกัน

ใบเฟิร์น : งั้นไปดิ ไปเร็วๆเลย อยากกินชาบูพร้อมพี่โย

ฉัน : โอ๊ยยย กูจะบ้า จำเป็นต้องบ้าผู้ชายขนาดนี้ป่ะ

หลังจากที่พวกเราคุยกันเสร็จก็เดินมาน่ามอเพื่อมากินชาบู พวกเราก็เข้าไปจองโต๊ะ เดินไปหยิบของต่างๆ สักพักกลุ่มพวกพี่โยก็เดินเข้ามาในร้านทำให้คนในร้านต่างพูดกันไปต่างๆนาๆว่าหล่ออย่างนู้น พี่คนนี้หล่ออย่างนี้ ฉันที่ไม่ได้สนใจอะไรก็นั้งกินไปเรื่อยๆ ก่อนที่กลุ่มพี่เขาจะเดินเลยไปนั้งโต๊ะถัดจากโต๊ะเราไปสองโต๊ะ แต่พี่เขากับหยุดที่โต๊ะของเรา

โยธา : ชื่อเนเน่ ?

ฉันที่กำลังจะคีบหมูเข้าปากถึงกับตกใจ

ฉัน : เอ่ออ ค่ะ พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ

โยธา : กินให้อร่อย

เขาบอกแค่นี้ก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วเดินไปนั้งที่โต๊ะของเขา

ใบเฟิร์น : กรี๊ดดดดด พี่โยธาชอบแกป่ะเนี้ย

ใบเฟิร์นกรี๊ดและถามฉันเบาๆ

ฉัน : บ้า คิดไปนู้น แดกไปเลยหมูอ่ะ

เกว : เขินหรอ5555555

ฉัน : ไม่ได้เขิน กินไปได้แล้ว เดียวเย็นไม่มีรถกลับบ้าน

ใบเฟิร์นและเกวต่างมองหน้าฉันและแอบยิ้มอยู่เบาๆ ฉันเลยทำเป็นไม่สนใจและตั้งหน้าตั้งตากินต่อจนอิ่มก็กลับบ้านแยกย้ายกับเพื่อนๆ

หลังจากนั้นกลุ่มของฉันและกลุ่มของพี่โยธาก็ได้เจอกันบ่อยๆเพราะอยู่คณะเดียวกัน แต่ไม่ได้มีการพูดคุยอะไรเป็นการเจอที่บังเอิญซะส่วนใหญ่

ปัจจุบัน

หลังจากฉันที่ลงรถของท่านประธานและรีบเดินเข้าบ้านมาฉันเลยรีบที่จะโทรกลุ่มกับเพื่อนๆเพื่อเล่าเหตุการณ์วันนี้ให้ฟัง

ฉัน : ทำใงดีอ่ะ ไม่อยากไปทำงานแล้วอ่ะ

ใบเฟิร์น : มึงเป็นบ้าป่ะเนี้ย มีผู้ชายหล่อๆรวยๆมาชอบไม่ดีหรอ

เกว : นั้นสิ

ฉัน : แกไม่เป็นฉันแก ไม่รู้หรอก อีกอย่างนะ เขาจะมาชอบฉันได้ยังใง บ้าป่ะเนี้ย

เกว : ไม่แน่นะ เพราะตอนสมัยเรียนเขาก็ดูสนใจมึงอยู่นะ

ฉัน : ถ้าสนใจฉันจริงๆ เขาก็จีบฉันตั้งแต่ตอนนั้นแล้วป่ะ ไม่ต้องรอให้มาทุกวันนี้หรอก

ใบเฟิร์น : ก็จริง แต่เขาอาจจะไม่ว่างหรือป่าว ตอนนั้นก็เป็นช่วงที่พี่เขาจะเข้ารับตำแหน่งประธานไม่ใช่หรอ

ฉัน : แกรู้หรอ

ใบเฟิร์น : ก็ตามข่าวมาบ้าง เห็นว่าเป็นลูกคนรวย

ฉัน : แล้วทำไมแกไม่บอกละว่าเป็นบริษัทนี้อ่ะ

ใบเฟิร์น : เอ้า หล่อนไม่ได้บอกป่ะ ว่าจะไปสมัครงานที่นี้อ่ะ

เกว : เอาหนา ไหนๆก็ได้งานแล้ว ทำๆไปเถอะ ดีกว่าต้องไปหางานใหม่นะ ถ้ามันไม่เลิศมึงก็ค่อยหางานใหม่ก็ได้ ตอนนี้ก็ทำไปก่อนก็ไม่เสียหายไรป่ะ

ใบเฟิร์น : เออไอเกวพูดถูก

ฉัน : เห้อออ เออๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะ

ใบเฟิร์น : อย่าลืมมาเอาพี่โยธาของฉันมาเล่าให้ฉันฟังด้วยนะ

เกว : เขาไม่ใช่ของมึงค่ะ ของอีเน่นู้นนน

ฉัน : ของฉันอะไรละ แค่นี้แหละ

หลังจากที่วางสายจากพวกเพื่อนฉันก็ไปทำธุระส่วนตัวเพื่อมานอนเอาแรงไปทำงานวันพรุ่งนี้

เห้อออออ