หนึ่งเดือนผ่านไป…..
“เป็นอะไรหรือป่าวน้องเน่ หน้าดูซีดๆนะ ไม่สบายหรอ” พี่นิดถามอย่างเป็นห่วง หลังจากเห็นสีหน้าไม่ดีของฉัน
“ไม่รู้ดิพี่ รู้สึกมึนหัวมากเลย จะเป็นลม” ฉันตอบเสียงแผ่ว พร้อมกับยกมือมาประคองหน้าผากที่เริ่มรู้สึกไม่ดี
“ให้พี่แจ้งท่านประธานไหม?” พี่นิดถามต่อ พร้อมกับมองตาฉันอย่างใส่ใจ
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เขาประชุมอยู่ เกรงใจ” ฉันยิ้มให้พี่นิด แม้ในใจจะรู้สึกแย่ แต่ก็ไม่อยากให้โยธาหรือใครต้องรู้สึกเป็นห่วงมากเกินไป
“เอางั้นหรอ งั้นพักก่อนก็ได้ เดียวงานที่เหลือที่จัดการเอง เหลือไม่เยอะแล้วนิ” พี่นิดพูดพร้อมยิ้มให้กำลังใจ
“ขอบคุณนะคะพี่นิด” ฉันกล่าวขอบคุณ ก่อนจะนั่งลงข้างโต๊ะทำงานและพยายามปิดบังอาการไม่ดีที่กำลังรู้สึก
หลังจากที่เนเน่พักผ่อนอยู่ในห้องทำงานสักพักหนึ่ง พี่นิดก็จัดการงานที่เหลือให้เสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะกลับมาหาเธออีกครั้ง
“เน่รู้สึกดีขึ้นรึยัง?” พี่นิดถาม พร้
