คาเฟ่ริมสวน / ช่วงบ่าย
เนเน่,ใบเฟิร์น และเกว นั่งล้อมโต๊ะเล็กๆ พร้อมเครื่องดื่มเย็น ๆ เสียงเพลงเบา ๆ กับแสงแดดนุ่มละมุน ทำให้ทุกอย่างดูเหมือนโลกสงบลงหลังผ่านพายุ
ใบเฟิร์น : “นี่คือวันที่เราได้มานั่งเม้าท์กันแบบไม่มีใครโดนตาม ไม่มีใครโดนขู่ ใช่มั้ย?”
เกว : (หัวเราะ) “ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันจะคิดถึงความน่าเบื่อของชีวิตปกติขนาดนี้”
เนเน่ : (ยิ้มบาง) “ทุกอย่างมันเร็วไปหมดเลยเนอะ เหมือนเราเพิ่งหนีอะไรบางอย่างเมื่อวานนี้เอง”
ใบเฟิร์น : (แกล้งยักคิ้ว) “แต่ไม่ต้องห่วงนะ ตอนนี้มีคุณโยธาเป็นเกราะกันภัยระดับบอสแล้ว”
เกว : “เออว่าแต่…ที่พี่โยเขาหายไปไหน ติดต่อมายัง”
เนเน่เงียบไปนิดนึง มองมือถือในมือ…ยังไม่มีข้อความตอบกลับจากเขา
เนเน่ : “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…เขาหายไปตั้งแต่คืนนั้น”
ระเบียงห้องพักของเนเน่ / ค่ำวันเดียวกัน
เนเน่ออกมายืนรับลม เธอเพิ่งกลับจากคาเฟ่ เสียงเพลงยังติดอยู่ในหัว แต่ในใจกล
