"มีอะไรรึเปล่า" เงินถามเสียงเรียบ ประหนึ่งว่าไม่ได้สนใจคนตรงหน้าเท่าไหร่ ซึ่งผิดไปจากปกติที่ไม่ว่าเธอจะแย่จะเลวยังไง เขาก็ยังแคร์เธอเสมอ ไม่เคยเลยที่จะเฉยชาได้ขนาดนี้ แถมแววตาของเขายังว่างเปล่าไม่เหมือนเคยที่จะมองเธอด้วยความรักเสมอ นั่นทำให้เธอมั่นใจว่า ลึกๆ แล้ว เขายังไม่เคยลืมเธอได้เลย
"แน่ใจนะว่าจะให้มิลลิคุยตรงนี้" ร่างบางหันไปมองดูเพื่อนทั้งสองของเขา นั่นทำให้เงินถอนหายใจยาวๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นตามหญิงสาวไปในที่สุด
เมื่ออยู่กันสองต่อสอง ยังไม่ทันที่จะได้คุยอะไรกัน มิลลิที่เดินนำมาก่อนหันหน้ามาสบตากับเงิน น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยที่ตกแต่งไว้อย่างดี ก่อนจะโผเข้าหาชายหนุ่ม แล้วสะอื้นในอ้อมแขนของเขา
"อึก เงิน มิลลิขอโทษนะ ให้โอกาสมิลลิได้มั้ย อึก อื้ออ" คนตัวเล็กสะอึกสะอื้นจนตัวโยน นับตั้งแต่คืนนั้นที่โฟนแข่งรถแพ้ เธอก็โดนโฟนทอดทิ้งมาตลอด แม้ไม่มีคำว่าเลิกกัน แต่การตีตัวออกห่างแบบนี้ก
