รักร้อนวิศวะ(ตัว)ร้าย

ของร้านเดียวกัน

"ป้าเรค่ะ พอดีพัสดุหนูมาส่งไว้ในลอกเกอร์ แต่มันดันหายไป ไม่ทราบว่า ป้าเรพอจะเห็นมั้ยค่ะ ว่ามีใครที่จะหยิบมันไปบ้าง" เสียงเล็กๆจากหญิงสาวที่อยู่ในสภาพที่ค่อนข้างเรียบร้อย ผมหยิกฟูฟ่องของเธอโดนรวบไว้บนศรีษะจนตึง เรวดี ที่เป็นเจ้าของหอพักมองลอดแว่นผ่านๆ อย่างพิจารณา

"อยู่ห้องไหนนะเรา"

"427 ค่ะ"

"ห๊ะ! อีกทีซิ"

"427ค่ะ"

"วันนี้ไม่มีพัสดุของห้อง 427 นะ ไม่เห็น จะมีก็แต่ 724 แล้วเมื่อกี้ ฉันก็เพิ่งให้กับเจ้าของไปด้วย" เฮือก.. ความรู้สึกตะงิดเกิดขึ้นในใจ เพราะเธอเพิ่งเคยสั่งของร้านนี้เป็นครั้งแรก หรือเป็นไปได้ว่า เธออาจจะใส่หมายเลขห้องผิด คนตัวเล็กรีบกดเข้าไปที่คำสั่งซื้อทันที เพื่อดูซ้ำให้แน่ใจ

' มทิรา XXX (CPCN)

หอพัก XXX ห้อง 724 ตำบล....'

ฉิบหาย! คนตัวเล็กหน้าซีดเผือด แปลว่า เธอใส่ที่อยู่ห้องผิดไปจริงๆด้วย ใบหน้าเฉิ่มเชยมีความตะหนกลงอย่างเห็นได้ชัด พร้อมทั้งมีเหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นบริเวณกรอบหน้าสวย

"ตกลงว่าไง เราสั่งหรือเปล่าของนะ" ป้าเรถามเสียงวีนๆ เพราะตอนนี้เธอเริ่มจำรำคาญหญิงสาวตรงหน้า

"สั่งค่ะ แต่หนูใส่หมายเลขห้องผิด ป้าให้เขาไปแล้วเหรอค่ะ"

"ใช่ ก็เจ้าเงิน...เด็กวิศวะนะ อยากได้ก็ขึ้นไปตามที่ห้องเองก็แล้วกัน วุ่นวายจริงๆด้วย" พูดจบก็เดินมาเพื่อที่จะปิดประตูเป็นเชิงให้ไล่เธอออกไปจากห้อง

มันเป็นของที่ไม่สมควรจะให้ใครเห็น ร้านจะเขียนหน้าถุงว่ายังไง แล้วคนที่รับของเธอไป จะสังเกตุมั้ยว่ามันไม่ได้จ่าชื่อของเขา แต่เป็นชื่อเธอ ตอนนี้มทิราภาวนาอย่างเดียว ขออย่าให้เขาแกะดูออกด้านใน ขออย่าให้เขาแกะเด็ดขาด สาธุๆๆๆ เธอขอพรสิ่งศักดิ์ทั้งหลายในใจ เพราะของเหล่านั้น มันส่วนตัวมากจริงๆ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

มทิราสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะรวบรวมความกล้าที่จะเคาะประตูห้องเขา เธอยืนรออยู่แค่ฮึดใจ ใบหน้าของเจ้าของห้องที่เธอได้ยิน ป้าเร เรียกว่า 'เงิน' เปิดประตูออกมา

มะ แม่เจ้า... มหาลัยเธอมีคนหล่อแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเบ้าหน้าฟ้าประทาน ริมฝีปากแดงเข้ม แค่ข้างในคล้ำนิดๆ เหมือนเขาจะสูบบุหรี่ เธอแอบได้กลิ่น ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่กางเกงยีนขาดรุ่ยตัวเดียว ท่อนบนเปลือยเปล่าโชว์อกขาวเนียน หัวนมก็สีชมพูแฮะ กล้ามเนื้อแน่นหนัน สร้อยคอของเขาเหมือจะมีเกียร์ห้อยอยู่ สัญลักษณ์ของคณะวิศวะสินะ

"จะมองอีกนานมั้ย" เสียงเข้มบ่งบอกถึงความไม่พอใจ เพราะเขากำลังจะนอนหลับพักผ่อน อยู่ดีๆก็โดนยัยเฉิ่มคนนี้เคาะเรียกห้อง เขามั่นใจว่า เขาไม่ได้นัด'ผู้หญิง' ในสภาพแบบนี้มาแน่นอน เนิร์ดนะเขาก็ชอบอยู่หรอก แต่ชอบแบบฮอตเนิร์ด ไม่ใช่เชย จืดชืดหัวจรดเท้าแบบนี้

เสียงเกรี้ยวกราดของเงิน ทำเอามทิราสะดุ้ง คนตัวเล็กกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ เธอใช้มือเรียวเล็กเกาบริเวณต้นคอแก้เขิน มันเป็นนิสัยที่แก้ไม่หาย เวลาประหม่า เธอมักจะทำแบบนี้ตลอด ก่อนจะพยายามรวบรวมสติ ไอ้ตายเถอะ สันดานชอบผู้ชายหล่อร้าย เห็นแล้วเคลิ้มนี้มันแก้ไม่หายเสียจริง

"นะนายรับพัสดุจากป้าเรมารึเปล่า พอดีมันมีของฉันติดมาด้วย ฉันลงเลขห้องผิด รบกวนขอคืนด้วยค่ะ"เสียงหวานๆที่หลุดออกมาจากปากจิ้มลิ้ม ทำเอาใบหน้าหล่อร้ายยกยิ้มขึ้นมาทัน เมื่อเธอพูดถึงพัสดุ เขาก็คิดว่ากำลังเจอ'บางอย่างที่น่าสนใจ' ทันที

"พัสดุจากร้าน S9X รึเปล่า"

"ชะ ใช่ค่ะ" เอ๊ะ! รู้สึกว่ามันผิดปกติจัง ทำไมถึงรู้จักชื่อร้าน แถมไอ้ที่ยิ้มแปลกๆนั่นอีก

"พอดีร้านที่ฉันสั่งถุงยางประจำนะ ไซส์ฉันหายากในไทย เลยต้องสั่งจากร้านนี้ ของดีมีคุณภาพ" เท่านั้นแหละ ใบหน้านวลสวยก็ขึ้นโหนกแดงขึ้นมาทันที ไอ้บ้า ไม่ได้อยากมาฟังมึงอวดขนาดของมึงโว้ย อยากได้ของคืน

"เอ่อ รบกวนหยิบถุงของเราคืนมาได้มั้ย ชื่อ มทิรา นะ" พยายามที่จะไม่ใส่ใจนะ ว่าเขาจะพูดว่าเคยสั่งของที่ร้านนี้มาเหมือนกัน เขาก็รู้แล้วใช่มั้ย ว่าร้านนี้มันขายของแนวไหน เพราะแค่นี้ก็อายจนหน้าร้อนผ่าวไปหมดแล้ว แต่ก็ต้องทำหน้าด้านเอาไว้

"มทิราเหรอ โทษทีนะ พอดีฉันนึกว่าพัสดุฉันมาถึงแล้ว เลยแกะมันออกมา ไม่ได้ตั้งใจนะ เดี๋ยวไปหยิบมาให้"

กึก! มทิราตัวแข็งทื่อ ดวงตากลมโตมองตามหลังที่เต็มไปด้วยสักของเขาอย่างตกตะลึง ที่ได้ยินประโยคนั้น แปลว่า เขารู้ เขาเห็นใช่มั้ยว่าในถุงนั้น เธอสั่งอะไรมา อยากจะกระโดดตึกตายจริงๆ วันนี้มันวันซวยอะไรของเธอ

"เอาไปสิ" ร่างบางยื่นมือสั่นเทาออกไปรับ เขาแกะมันออกจริงๆ เพราะข้าวของทั้งหมดเขาใส่ถุงกระดาษมาแทน ทันทีที่ได้ของเธอรีบหมุนตัวออกจากหน้าห้องเขาทันทีและพยายามสาวเท้าไปจากหน้าห้องของเขาให้เร็วที่สุด

ถ้าหูไม่ฝาด เธอคิดว่าเธอได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆไล่หลังมานะ ไอ้บ้าเอ้ย ไอ้เวร มาแกะของของเธอได้ยังไง แม้จะอ้างว่าคิดว่าเป็นของตัวเองก็เถอะ แต่มันควรดูชื่อมั้ยว่าใช่รึเปล่า ถ้ามีคนส่งลูกงูเห่ามาให้ล่ะ คนแบบเขาไม่ตายฟรีรึไง มารยาทไม่มีเลย หวังว่าคงจะพบจะเจอเขาแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ อีกอย่างเธอก็พยายามภาวนาอย่าให้เขาจำเธอได้เลย เห้อ! มือเล็กพยายามจะกดรัวลิฟต์ให้มันลงมาไวๆ

เฮือก! เหมือนมีคนกดค้างไว้ชั้นบนสุด

เดินก็ได้ว่ะ คิดได้แบบนั้น ร่างเล็กก็ตัดสินใจลงทางบันไดหนีไฟแล้วกัน