รักร้อนวิศวะ(ตัว)ร้าย

ผู้หญิงของเขาที่หมายถึง ของเดิมพัน

"ฮัลโหล นาย ฉันมาถึงแล้ว รออยู่ที่ฝั่งประตูสาม"

เบอร์ที่เขาเมมไว้เป็นชื่อ'ของเดิมพัน'ในคืนนี้ โทรมาตอนสองทุ่มห้าสิบแปดนาทีพอดี เฉียดฉิว เสียงหวานๆที่ส่งมาในสายมีความสั่นเล็กน้อยบอกให้รู้ว่าเธอเองก็คงมีความกลัวอยู่ไม่น้อย แต่ประตูที่ชายหนุ่มให้เธอไปรอ เป็นประตูสำหรับวีวีไอพีเท่านั้น เลยไม่มีค่อยมีใครผ่านไปผ่านมา เป็นที่จับจ้องเท่าไหร่

ร่างเล็กอยู่ในชุดเดรสสีขาวสายเดี่ยวสีขาวรัดรูป ผมที่เคยฟูฟ่องบัดนี้กลับเป็นโดนดัดเป็นลอนส่วนแล้วถูกรวบไว้ข่าวบน มีบางส่วนที่ปล่อยให้คลอเคลียบยใบหน้า ไม่เหลือเค้าสาวจืด เชย แว่นหน้าเตอะคนที่เขาเคยเจอในหอพักกันเลย เปลี่ยนไปราวกับคนละคน ผิวขาวออร่าสว่างไสวจนหลอดไฟแถวนั้นยังยอมแพ้ ตอนนี้เงินพอจะเข้าใจแล้ว ว่าทำไมหนุ่มๆมากมายบนโลกโซเซียลต่างพากับทุ่มเงินมหาศาล เพียงเพราะได้เห็นหน้าเธอผ่านจอเท่านั้น

"ทะ ทำไม ฉันทำอะไรผิดรึเปล่า หรือใส่ชุดมาไม่พอใจนาย" มทิราถามด้วยเสียงติดจะสั่นๆ เพราะค่าจ้างห้าแสนที่มันค้ำคอเธออยู่ ไหนจะทุนการศึกษาอีก แล้วอีกอย่างภายในสถานที่แห่งนี้ ผู้ชายตรงหน้าเปรียบเสมือนที่พึ่งเดียวของเธอ

คำถามของเธอ ทำเอาเงินต้องกระแฮ่มเสียงดัึง เพราะรู้ว่าตัวเองคงจะแสดงออกว่าแปลกใจกับการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ของเธอมากไปหน่อย ร่างสูงยื่นมือไปตรงใบหน้านวลสวย หญิงสาวเลิกคิ้วด้วยความงุนงง

"ข้างในคนเยอะ จับมือฉันสิ จะได้ไปหลง" เสียงติดจะรำคาญเล็กน้อยของเขา ทำให้มือเรียวสวยของมทิราต้องวางลงบนมือหนาแข็งแรงของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทันทีที่จับมือกัน ความอุ่นวาบก็แล่นเข้าเกาะกุมหัวใจของเธอ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มาถึงขั้นนี้ คงจะถอยหลังไม่ได้ การเป็นผู้หญิงของเขาแค่คืนเดียว คงจะไม่ทำให้วุ่นวายหรอก คนตัวเล็กได้แต่ปลอบตัวเองในใจ ก่อนที่จะสาวเท้าก้าวตามชายหนุ่มที่จับมือเธอเดินเข้าไปในสนาม ท่ามกลางสายตาของทุกคนที่มองมาอย่างสนใจ

"นาย ทำไมคนถึงมองเราสองคนแบบนี้ ฉันกลัวนะ" คนตัวเล็กที่ตอนนี้เดินเคียงข้างหนุ่มวิศวะ กระซิบะกระซิบถามอย่างหวั่นๆ

"คืนนี้มีอีเว้นท์นิดหน่อย ตื่นเต้นเหรอ" ไม่ตื้นเต้นได้ไง เกิดมาเพิ่งเคยมาสนามที่แบบนี้ ไหนจะสายตาเป็นร้อยคู่ที่จับจ้องมา มือเล็กของเธอเย็นเฉียบจนคนจับรู้สึกได้

"ไม่ต้องกลัว อยู่ข้างฉัน ทำตามที่ฉันบอก แล้วคืนนี้เธอจะได้กลับอย่างปลอดภัย"

"เหยด!! น้องคาปุชิโน่จริงๆด้วย ไอ้เงิน ไอ้เงิน มึง ไอ้เหี้ย" เป็นเซฟกับบลูที่ตื้นเต้นสุด เมื่อเห็นร่างสูงของเพื่อนเดินจับมือมากับสาวสวยในฝันของพวกเขาทั้งสองคน รู้ว่า เงิน เพื่อนรักมันแน่ มันแน่มาตลอด...

"เชิญนั่งก่อนเลยครับ น้องคาปูชิโน่ รับน้ำอะไรดีครับ เหล้า คอกเทล หรือน้ำส้ม" ทันทีที่เงินพามทิรามายังโซนวีวีไอพี ทั้งเซฟทั้งบลูต่างพากันรุมเอาใจเธอ มองเธออย่างตกตะลึง ในกล้องสวยแล้ว ตัวจริงสวยกว่าร้อยเท่าพันเท่า ไม่เสียใจเลยที่เป็นแฟนคลับอันดับหนึ่งของเธอ

"ถ้าเธออยากปลอดภัย อย่างแรกคือ อย่ากินอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า แม้ว่าจะมาจากไอ้พวกนี้ก็ตาม"

"ไอ้เงิน มึงกันซีนเหรอว่ะ" บลูฮึดอัด เพราะไอ้เงินมันทำราวกับว่าคาปูชิโน่เป็นของมันอย่างนั้นแหละ

"กูไม่ได้กันซีน กูแค่ดูแลคนของกู" คนของกูที่เขาประกาศให้ได้ยินทั่วกัน เล่นเอาหญิงสาวใบหน้าร้อนผ่าว แดงซ่านด้วยความเขินอาย ขนาดเข้ามาในโซนวีวีไอพี คนก็ยังคงให้ความสนใจกับเงินและเธอไม่เลิก

เงินจัดที่นั่งให้เธอ ไม่ลืมที่จะกำชับบอกว่าให้นั่งรอตรงนี้ห้ามไปไหน

"นอกจากไอ้เซฟกับไอ้บลู ห้ามเธอไว้ใจใครเด็ดขาด เดี๋ยวไอ้สองคนนี้ มันจะช่วยดูแลเธอตอนฉันลงแข่ง"

"แข่งอะไร หมายความว่าไง"

"อยู่ในสนามแข่งรถ ฉันจะไปแข่งเตะตะกร้อมั่ง จำที่สั่งได้ใช่มั้ย ห้ามลุกไปไหน ห้ามกินอะไรของใคร แล้วก็อย่าอยู่ห่างจากเพื่อนฉัน"ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรต่อ เงินก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัวนักีฬา ทิ้งให้มทิรานั่งตัวแข็งทื่อด้วยความกลัว แต่ยังโชคดีที่มีเพื่อนเขาค่อยดูแลอยู่ไม่ห่าง

"คืนนี้ พวกเราลงข้างไอ้เงินคนละห้าแสน" เซฟชวนหญิงสาวคุยเพื่อให้เธอคลายความเกร็ง แต่นั่นทำให้เธอตกตะลึง พวกเขากับเธอเหมือนอยู่กันคนละจักรวาล ทั้งที่เป็นนักศึกษาเหมือนกันแท้ๆ แต่จำนวนเงินที่พูดถึง ทำให้เธอค่อนข้างตกใจ

"ห้าแสนเลยเหรอ ทำไมเดิมพันมันถึงแพงขนาดนั้น" คำถามซื่อๆของคาปูชิโน่ เรียกรอยยิ้มจากสองหนุ่มได้ไม่ยาก

"ห้าแสนยังน้อยไปด้วยซ้ำ เพราะเดิมพันของจริง มันคือเธอ!" คำพูดของเซฟทำเอาใบหน้าสวยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ หมายความว่ายังไง เธองงไปหมดแล้ว

"นายพูดว่าอะไรนะ!"

เหมือนคำถามของเธอจะไม่ได้รับคำตอบ เพราะอยู่ดีๆ ก็มีกลุ่มจำนวนพอสมควรเดินมาตรงที่เธออยู่ นั่นมัน โฟน องศา แล้วก็คิงส์ หนุ่มรูปหล่อพ่อรวยจากคณะบริหารนี้นา แถมข้างกายของเขา ก็คือ มิลลิ ดาวคณะนิเทศศาสตร์ ด้วยความงุนงง กว่าจะรู้ตัว ทั้งหมดก็มายืนอยู่หน้าเธอเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่ทันทีทั้งหมดจะได้ประชิดตัวเธอ เงินก็เดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เข้ามาขวางไว้พอดี

"ว๊าว! กูว้าวมากเลยนะ กับของเดิมพันคืนนี้"

สายตากักขฬะของโฟน บอกถึงความพึงพอใจเมื่อได้เห็นใบหน้าสวยราวกับตุ๊กตาของเน็ตไอดอลสาวที่เขาเคยเห็นแค่เพียงผ่านจอ ท่าทางกระเหี้ยนหือรืออยากได้เธอ แสดงออกมาชัดโดยไม่สนใจเลยว่า แฟนสาวที่ยืนอยู่ข้างกายจะรู้สึกยังไง

"กูว่าทางที่ดีมึงไปเตรียมตัวดีกว่า เหลืออีกสิบนาทีจะลงสนามแล้ว" เงินพูดเสียงเรียบ แต่ดูจากมือก็รู้ว่าเขาพยายามข่มอารมณ์อย่างสุดฤทธิ์

"คนอย่างกู ไม่ต้องเตรียมตัวให้เสียเวลา คืนนี้มึงรอรับความพ่ายแพ้ได้เลย" โฟนพูดด้วยความมั่นใจ พร้อมทั้งสายตายังจับจ้องคาปูชิโน่ไม่ลดละ จนเธอต้องหลบหลังเงินด้วยความรังเกียจ คืนนี้เหมือนทุกอย่างจะไม่ง่ายแบบที่เธอคิดเสียแล้ว ถ้าเธอรู้ว่า คำว่าผู้หญิงของเขา คือการเป็นของเดิมพันแบบนี้ จ้างเท่าไหร่เธอก็คงไม่มา

"เดี๋ยวก็ได้รู้ ว่าใครกันที่จะเป็นหมา" ใบหน้าหล่อของเงิน พูดด้วยเสียงราบเรียบแต่เสียงสายตาวาวโรจน์จากฝั่งตรงข้ามได้ไม่ยาก นั่นทำให้พวกมันกรู่กันเข้ามา ฝั่งเพื่อนวิศวะของเงินก็ไม่ยอมแพ้ ทำให้ร่างบอบบางโนเบียดจนมือหนาของเงินต้องเอื้อมมากอดไว้ในอ้อมแขน

"เห้ย! อย่ามาตีกันในสนามกู โน้น... ไปเตรียมตัวแข่งไป เหลืออีกห้านาที" เฮียก้อง เจ้าของสนามเห็นท่าไม่ดี รีบเอาการ์ดมาห้ามไว้ ก่อนที่จะเกิดเหตุการณืตะลุมบอนนอกสนาม นั่นทำให้กลุ่มของโฟนต้องยอมถอยไป

"คำว่าผู้หญิงของนาย คือการมาเป็นของเดิมพันเนี่ยนะ ไหนนายบอกว่าทุกอย่างจะปลอดภัย ทุกอย่างจะโอเคไง" มทิราเบี่ยงตัวออกจากอ้อมแขนของเงิน ก่อนที่จะถามเขาเสียงสั่น น้ำตาเธอเอ่อล้น มันจะไหลอยู่ร่อมร่อ นี้ไม่ต่างกับการที่เธอโดนหลอกแม้แต่นิดเดียว แววตาโกรธของหญิงสาว ทำให้ร่างสูงถอนหายใจยาว

"ฉันจะไม่แพ้ โอเคมั้ยมั้ย"

"ไม่ ถ้านายแพ้ล่ะ ฉันจะทำยังไง"ตอนนี้ร่างบางเริ่มสติแตก เธอกลัวไปหมดแล้วตอนนี้ มือหนาของเขาที่ใส่ถุงมือเรียบร้อยแล้ว จับไหล่มนสวย ให้ใจเย็นๆ ก่อนจะจ้องหน้าเธอ

"ฉันจะไม่แพ้ ฉันไม่มีวันปล่อยให้เธอไปเป็นของคนอื่น โอเคนะ"เสียงหนักแน่นของเขา พร้อมกับดวงตาคมเข้มนั่น ทำให้คนตัวเล็กที่อยากจะโวยวายก็ต้องเงียบปากลง เสียงประกาศเรียกนักแข่งให้ลงสนาม นั่นทำให้เงินเรียกเซฟและบลูมาดูแลคาปูชิโน่ ก่อนที่ตัวเองจะรีบลงไปยังจุดปล่อยตัวนักกีฬา

""