ร่างเล็กค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างยากเย็น เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งผ่านสงครามมาก็ไม่ปาน เธอเจ็บปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวโดยเฉพาะใจกลางความเป็นสาว
สมองของมทิราค่อยๆประมวลผล ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายเธอเมื่อคืน ดวงตาทั้งสองเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อเธอพยายามพลิกตัวก็พบว่าลำแขนแกร่งของเงินพาดบนตัวเธอ แถมยังรัดแน่นเสียจนเธออึดอัด หายใจไม่ออก แม้จะพยายามเอาแขนเข้าออกแต่เหมือนเธอจะยกไม่ขึ้น จนเขาเองก็ลืมตาตื่นมามองเธออย่างงงๆ
"รีบตื่นไปไหน เมื่อคืนไม่เพลียรึไง" น้ำเสียงงัวเงียของชายหนุ่ม ทำให้ใบหน้าของมทิราร้อนผ่าวด้วยความอับอาย เพราะร่างกายของเธอก็เปล่าเปลือยและร่างกายของชายหนุ่มก็เปล่าเปลือยเช่นกัน
"นายอยากนอนก็นอนไปสิ แต่ฉันจะกลับห้อง ฉันมีเรียนตอนเช้า" คนตัวเล็กพยายามจะยกแขนเขาออกจากตัวเธอให้ได้ เพราะตอนนี้มันพาดโดนเอวบางของเธอ จนรู้สึกแปลกๆ
"ไม่ทันแล้วล่ะวันนี้ สภาพเธอจะไปเรียนยังไง ขามัน
