หลังจากวันนั้นเราก็พูดคุยกันผ่านทางโทรศัพท์มือถือตามปกติเนื่องจากว่าช่วงนี้มีเรียนหนักจึงไม่ค่อยได้ไปเจอ ซึ่งวันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่พี่หาญไปเที่ยวปาร์ตี้กับเพื่อนที่คลับพร้อมกับข้อความที่ส่งมาให้อ่าน
'ไม่ต้องรอนะคงจะกลับดึกฝันดี'
แม้จะรู้อยู่แล้วว่าสังคมของเขาเป็นยังไงเขามักจะเที่ยวเล่นและสังสรรค์กับเพื่อนเป็นประจำ ซึ่งเมื่อก่อนยอมรับได้แต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้ทำไมหัวใจถึงลนลานอาจเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นที่เข้ามามีอิทธิพลเพราะเห็นคอมเม้นท์และพูดคุยกันพูดสเตตัสของพี่หาญบ่อย
"อย่าคิดมากพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว" ฉันหลับตาลงเพื่อที่จะได้พูดคุยกับเขาในเช้าถัดไป
มหาวิทยาลัย
"ยังไม่รับสายอีกเหรอ" ชมพูขมวดคิ้วถามเมื่อเห็นเนตรมิงค์กดแต่โทรศัพท์เพื่อโทรหาแฟน "พี่หาญอาจจะกำลังหลับอยู่ก็ได้มั้ง"
"แต่นี่มันจะเที่ยงวันแล้วนะไม่ตื่นอีกเหรอ"
"บางคนที่เมาแล้วแฮงค์ตื่นตอนเย็นก็มีก็เนตรไม่ชอบเที่ยวนี่นาจะไปรู้อะไร"
