ตระการตาลุกมาตักบาตรแต่เช้าเพราะว่าหล่อนตื่นมาตอนเช้ามืดแล้วก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนนอนไม่หลับ เลยลุกมาทำบุญสงบจิตใจ ดูเหมือนว่าบ้านนี้จะไม่มีใครเป็นเหมือนหล่อนเลย เพราะว่ามีหล่อนมาตักบาตรคนเดียว
ตระการตาครุ่นคิดหนักมาทั้งคืน หล่อนยอมรับน้อยๆ ว่าในความคิดหนักทั้งหมดทั้งมวลหล่อนโหยหาแขนแข็งแรงที่เคยโอบกอดหล่อนมาทั้งอาทิตย์ ดูเหมือนหล่อนจะเคยชินที่มีเขาโดยที่หล่อนไม่อาจจะเข้าใจความรู้สึกนี้ของตัวเองเลย...
แต่หล่อนก็ยังคิดมากเรื่องการแต่งงานอยู่ดี... งานนี้ไม่รู้จะโทษใครกันแน่ที่ผิด จนทำให้ทุกอย่างออกมาเป็นอย่างนี้... หรือบางทีอาจเป็นหล่อนเองกระมังที่ผิด
หล่อนเดินก้มหน้าคิดนั่นคิดนี่มาคนเดียวก็ต้องสะดุ้งเมื่อชนกับอะไรบางอย่าง
“จ๊ะเอ๋”
“ว้าย ตาเถร” ตระการตาอุทาน มองร่างที่มาขวางหน้าแล้วก็ตาเขียวปั้ด หล่อนเอาถาดฟาดเขาไม่ยั้ง ไม่สนว่าจะบุญหรือจะบาปเพราะว่าตอนนี้หล่อนโมโห ตอนแรกอยู่คนเดียวก
