เมื่อเดินกลับจากตักบาตรยังไม่ทันที่จะเข้าถึงตัวบ้านชีคฮาซีมก็คว้าแขนตระการตาเอาไว้...
“อะไรเหรอคะ”
“ผมว่าเราไปนั่งคุยกันข้างนอกต่อก่อนดีกว่ามั้ย เช้าขนาดนี้คงยังไม่มีใครตื่นมาหรอก ผมอยากจูบคุณ...”คำพูดที่พูดออกมาดื้อๆ ของเขาทำให้หล่อนอ้าปากหวอ
“ว่าไงนะ”
ชีคฮาซีมหัวเราะกับท่าทางไร้เดียงสาของหล่อนอย่างเหลือล้น ท่าทางตระการตาคงจะไม่รู้ว่าการที่ผู้ชายนั้นรักใคร เขาก็จะไปกอดไปหอมนัวเนียอยู่ไม่ห่างผู้หญิงคนนั้น และก็จะรู้สึกว่าอยากกอดอยากหอมแก้มอยาก... อะไรมากกว่านั้นอีกหลายอย่าง... แต่ตระการตาเองคงจะไม่ชิน เพราะเขาเองก็รู้ว่าเขาจู่โจมหัวใจหล่อนหนักไป...
“ผมล้อเล่นน่า ผมแค่อยากคุยกับคุณเท่านั้น เมื่อคืนเราไม่ได้นอนห้องเดียวกัน ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณตั้งหลายเรื่องแน่ะ ผมว่าเราไปนั่งคุยกันที่ชิงช้าในสวนมุมโน้นดีกว่านะ น่านั่งดี”
เมื่อเขาหว่านล้อมด้วยคำพูดที่เป็นงานเป็นการ ตระการตาเองก็ยอมตามไ
