ลำเจียกยังสาว ยังสวย…กำลังอยู่ในวัยที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา อายุอานามรึก็แก่กว่าดาวเพียงไม่กี่ปี หล่อนไม่ใช่อิฐ ไม่ใช่ปูน ร่างยังอุ่นไปด้วยเลือดเนื้อในกายสาวที่ปรารถนาความรักและความใคร่ หล่อนปรารถนาการปกป้อง ปรารถนาสัมผัสจากชายที่แข็งแกร่ง…เพื่อมาเติมเต็มความหมายของคำว่า ‘สาว’ ให้กับชีวิต
ความต้องการของลำเจียกนั้น…หล่อนพยายามซุกซ่อนมันเอาไว้ภายใต้ใบหน้าสวยที่ยังคงยิ้มแย้ม ภายในดวงตาหวานใส ในริมฝีปากเอิบอิ่มและทรวงอกอวบอัด ในเรือนกายที่รัดรึงตึงเต็ม ในร่องหลืบลึกลับที่รอคอยความคึกแข็งของเถ้าแก่หวังที่ไม่เคยล่วงล้ำเข้าไปทำหน้าที่ของสามี เพราะมันอ่อนปวกเปียกเกินกว่าจะแค่นสังขารที่ไม่เอื้ออำนวยของสามีที่แก่คราวพ่อ
‘หน้าชื่นอกตรม’ คงเป็นคำที่ใช้ได้กับความรู้สึกที่ลำเจียกเป็นอยู่ในตอนนี้
จิตใต้สำนึกพยายามบอกให้ลำเจียกตั้งสติ อดทน และดำรงตนอยู่ในความหนักแน่น...ในความดีงาม ในความถูกต้องเหมาะสม
