เฟอร์นานโดเพิ่งตัดสินใจเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมานี้เอง หลังจากปรึกษากับคุณอิงอรผู้เป็นมารดา ว่าจะกลับไปช่วยราอูลซึ่งเป็นบิดา ดูแลฟาร์มที่ประเทศเสปน เพราะราอูลเองก็ชราลงมาก
ดาวได้แต่อึ้ง…รู้สึกใจหาย เมื่อได้ยินว่าเฟอร์นานโดกำลังจะจากไป
“ขอให้โชคดีกับทุกสิ่งนะคะ…” หญิงสาวสะอื้น แม้พยายามซ่อนเสียงเครือเหมือนจะร้องไห้ โผเข้ากอดลำตัวหนาของเขาเอาไว้แน่น เฟอร์นานโดอยากบอกว่า
“คุณคือโชคอย่างหนึ่งของชีวิตผม ขอบคุณ…ที่คุณทำให้มุมมองในชีวิตของผู้ชายคนหนึ่งเปลี่ยนไป ขอบคุณที่ทำให้ผู้ชายคนหนึ่งรู้จักการอดทนและรอคอย…ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อนทานข้าวเย็นกับผม”
“…..” หญิงสาวพูดอะไรไม่ออก มือทั้งสองข้างไร้เรี่ยวแรง ปากหนักเกินกว่าจะเหนี่ยวรั้งเขาเอาไว้ ยังคงสับสนใจ แม้ในวินาทีสุดท้ายที่จะต้องจากกัน
‘ลาก่อน…เฟอร์นานโด’
ที่บ้านหลังใหญ่ของเถ้าแก่หวัง
กลางดึกสงัดในคืนหนึ่ง บนเตียงนอนขนาดใหญ่ที่ทำจา
