สิ่งแรกที่สายตาเห็นเมื่อเข้ามาในบ้าน คือความสวยงามที่ตกแต่งเอาไว้ได้อย่างลงตัว ทั้งเครื่องเรือนเก่า ฝาไม้แกะสลักภาพเขียนสีน้ำมัน แจกันเคลือบสีเขียวคราม ชั้นวางหนังสือขนาดใหญ่ เฟอร์นิเจอร์ไม้แต่ละชิ้นล้วนถูกเลือกสรรมาเป็นอย่างดี ให้เข้ากันกับบ้านหลังนี้ แทบไม่มีสิ่งใดดูแปลกแยกหรือขัดหูขัดตา สิ่งของที่ประดับประดาเอาไว้ในบ้าน เป็นสไตล์ ‘ง่าย…แต่งาม’ ข้าวของในบ้านไม่ได้แสดงคุณค่าของมันด้วยราคา หากคุณค่าล้วนอยู่ที่ความเป็นศิลปะ อยู่ที่ฝีมือของเมฆที่รังสรรค์มันขึ้นมาด้วยตัวของเขาเอง ทั้งงานไม้แกะสลักและเฟอร์นิเจอร์รูปทรงแปลกตา
‘แน่ล่ะ…ก็บ้านศิลปินนี่นา’ หล่อนคิดในใจ แต่ก็อดถามต่อไม่ได้ ภายหลังจากทรุดกายลงบนเฟอร์นิเจอร์ไม้ตรงหน้า
“เฟอร์นิเจอร์ที่เห็นอยู่นี้…คุณทำเองหรือคะ” ประกายตาหวาน ฉายแววฉงน
“ครับ” เขาพยักหน้ารับ
“เพิ่งรู้ว่าคุณเป็นช่างไม้ด้วย” หล่อนเบิกตาด้วยความประหลาดใจ ทว่าน้ำเสียงน
