"กิ่ง!" ผมกอดยัยปลาทองแน่น เธอเป็นลมไปแล้ว หน้าขาว ๆ ซีดไปหมด เป็นอะไรวะเนี่ย!
ผมรีบช้อนตัวอุ้มกิ่ง วิ่งออกจากห้อง… จนพนักงานตกใจ รีบวิ่งหลบและเปิดประตูให้ ตามด้วยดาเลขาผม ที่วิ่งเข้าไปหยิบกระเป๋าสะพายกิ่งตามออกมา
"ดาดูกิ่งด้วย" ผมอุ้มกิ่งไปนอนหลังรถ ก่อนจะอ้อมไปฝั่งคนขับ และเลขาผมก็รีบรถตาม
เธอแกว่งยาดมให้กิ่งไม่หยุด
ผมจึงรีบเหยียบคันเร่งออกมาทันที อย่าเป็นอะไรนะปลาทอง ผมเครียดมาก ผมจะทำไงดีวะ ทำไมรถมันติดแบบนี้!!
"คุณกิ่งคะ คุณกิ่ง…" เลขาผมเรียกกิ่งไม่หยุด แต่กิ่งไม่ตื่นเลย ผมเครียดหนักกว่าเดิม... ใจมันสั่นหมดแล้ว หรือว่า… เพราะผมกวนยัยปลาทองเมื่อคืน จนเธอนอนไม่พอวะ โอ้ย เชี้ย! เครียด!
สักพักก็มาถึงโรงพยาบาล…
ผมอุ้มกิ่งลงจากรถ ขึ้นไปนอนบนเตียง ก่อนที่บุรุษพยาบาลจะรีบเข็นเธอไปห้องฉุกเฉิน
เลขารีบขับรถไปจอด… ส่วนผม ผมเดินวนหน้าห้องไม่หยุด อย่าเป็นอะไรเลยนะ แม่ง... ผมเครียดจนไม่รู้จะ
