ฉันเม้มปากแน่น ตื้นตันใจ จนน้ำตาไหลอาบแก้ม..
"ฮือ ๆ น่ารักจังเลย ปาป๊าของบอสน้อย" เขายิ้มจนตาหยี แต่ฉันดูออกว่าเขาร้องไห้ คุณบอสคงจะดีใจมากจริง ๆ
"ไปกันเถอะ ไปฝากครรภ์เลย" เขาเดินอ้อมมาเข็นรถฉัน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาใครสักคน
"โทรหาใครคะ?" ฉันเงยหน้าไปถาม เมื่อเห็นเขาสไลด์จอมือถืออยู่นาน
"ไอ้เคน มันให้ไปฝากกับมัน... แต่มันไปญี่ปุ่นนี่หว่า" เขาขมวดคิ้วไม่หยุด เหมือนร้อนใจยังไงอย่างงั้น
"รอหมอเคนกลับมาก่อนก็ได้ค่ะ"
"ไม่ ๆ ฝากเลย อยากเห็นลูก รู้จักหมอคนนึง เพื่อนเมย์ลินกับที เดี๋ยวไปที่แผนกก่อน ไม่รู้ว่าเขาเข้าเวรอยู่ไหม" เขารีบเข็นรถฉันไปที่แผนกสูตินรีเวช ตามด้วยดาที่วิ่งถือกระเป๋าตามมาติด ๆ
มาถึงพ่อบอสก็ตรงดิ่งไปถามพยาบาล ไม่นานก็เดินยิ้มแป้นกลับมา
"โคตรโชคดี เส้นฉันมันใหญ่ ฮ่า ๆ หมอกำลังจะออกเวร แต่เขาจะรับเคสเราเป็นกรณีพิเศษ ไปเถอะ ๆ ๆ เร็ว!" เขาเข็นฉันมาหน้าห้องตรวจ
