การกระทำของเธอมันบอกทุกอย่างแล้ว...2
499 คำ
“อย่าทำให้มันแย่ไปกว่านี้เลยนะคะพี่แดน ถ้าเราหาทางแก้ไขเรื่องนี้ได้ วันหนึ่งข้างหน้าเราก็ยังกลับมาเป็นพี่น้องกันได้นะคะ” ตวิษาหว่านล้อมชายหนุ่มอีกครั้ง
“อย่ามาใช้คำว่าเรา ในเมื่อเธอเรียนผูกเอง เธอก็ต้องเรียนแก้เองนะตาว” รอยยิ้มเหยียดของชายหนุ่มส่งมาให้หญิงสาว
“ค่ะ ตาวจะไม่ร้องขออะไรอีกแล้ว อยากทำอะไรก็ทำ” ตวิษาเอ่ยเสียงเครียด
“เลิกเล่นละครเถอะ บอกตรงๆ มันน่าเบื่อ” แดนไทยไม่เชื่อว่าทุกอย่างหญิงสาวจะทำเพราะการฝืนใจ
“...” ไร้เสียงตอบรับจากหญิงสาว เธอเหนื่อยเกินกว่าจะต่อปากต่อคำกับเขาอีกแล้ว
“รู้หน้าที่ตัวเองแล้วใช่มั้ย งั้นก็ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด” แดนไทยต้องการให้หญิงสาวได้อาย เขาจึงสั่งเธอออกไปเช่นนั้น เขารู้ดีว่าน้องสาวของเขาบริสุทธิ์เพียงใด การที่เขาสั่งให้เธอทำแบบนี้ มันคงทรมานจิตใจของเธอน่าดู แต่คนที่คุ้มที่สุดคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเขา
“พี่แดน ทำไมพี่แดนอุบาทก์ขนาดนี้” ตวิษาตวาดออกมาอย่างเหลืออด ดูสิ่งที่เขาให้เธอทำสิ มั่นช่างน่าอายเหลือเกิน
“ฉันเลวได้มากกว่านี้อีก จะถอดดีๆ หรือให้ฉันฉีกชุดแต่งงานสวยๆ นี่ล่ะ เขาจะได้รู้กันทั่วบ้านทั่วเมื่อว่าเราเร่าร้อนกันขนาดไหน” แดนไทยยังคงไม่ยอมลงให้หญิงสาว เขาต้องการเห็นเธอเจ็บปวด คนที่กินบนเรือนขี้รดบนหลังคาอย่างเธอ มันก็สมควรแล้วที่จะได้รับโทษทัณฑ์จากเขา
“ตัวตนที่แท้จริงของพี่แดนมันก็น่ารังเกียจเหมือนกันนั่นแหล่ะค่ะ ตอนนี้เราก็เหมาะสมกันยังกับผีเน่ากับโลงผุเลยแหล่ะค่ะ” ตวิษาเอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ เขาคิดว่าเขาเป็นใคร เที่ยวมาใส่ร้ายทั้งที่เธอไม่ได้ทำ ที่เธอยอมก็เพราะว่าบุญคุณของบิดามารดาบุญธรรม แต่สิ่งที่เขากำลังทำอยู่นั้น มันกำลังลดทอนความเป็นมนุษย์ของเธออย่างไม่น่าให้อภัย
“น่ารังเกียจยังไง ฉันมันก็ผัวเธอน่ะแหล่ะ อย่าเล่นตัว ถอดออกอย่าให้เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว” แดนไทยกล่าวก่อนที่จะเดินอ้อมมาด้านหลังของหญิงสาวแล้วรูดซิปเจ้าสาวราคาแพงลงไปถึงเอวบางของเธอ ตวิษาที่ยืนอยู่เธอถึงกับพยายามเดินหนี แต่เขาก็กดที่หัวไหล่ของเธอไว้ แล้วรูดมันลงไปได้สำเร็จ
“ถอดออกเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ฉันจะทำให้ชุดนี้มันกลายเป็นแค่เศษผ้าเท่านั้น” คราวนี้แดนไทยคงไม่ได้ขู่แน่ๆ ตวิษาจึงค่อยๆ ถอดชุดเจ้าสาวออก พร้อมกับน้ำตาที่มันเริ่มเอ่อล้นดวงตาของเธอ
- ผู้เขียน
