บ่วงรักใต้เงาใจ

ไม่เจียมตัว nc+++

ตวิษาเจ็บปวดเหลือเกิน ตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทำตามที่เขาต้องการ เธอจึงค่อยๆ ถอดชุดเจ้าสาวราคาแพงออกจากร่างงาม ส่วนแดนไทยนั้นได้แต่ยกยิ้มด้วยความพอใจที่ได้แกล้งเธอ

อยากหวังสูงนักก็ต้องเจอแบบนี้ คนที่ไม่เจียมตัวอย่างเธอมันไม่สมควรได้รับอะไรดีๆ ในชีวิตอีกแล้ว ที่ผ่านมาครอบครัวของเขายกย่องให้เธอเป็นบุตรสาวคนหนึ่งมันก็น่าจะเพียงพอแล้ว เสียดายความรักความเอ็นดูที่เขามีให้จริงๆ ต่อจากนี้เขาจะไม่หลงเหลือความเมตตาไว้ให้เธออีกแล้ว

หลังจากที่มือสั่นเทาของหญิงสาวปลดเปลื้องอาภรณ์ทุกอย่างออกจากกายบาง ร่างงามผิวผุดผ่องเป็นยองใยก็โผล่ออกมาอวดสายตาของชายหนุ่ม เขาว่าจะไม่รู้สึกอะไรแล้ว แต่ความงามที่อยู่ตรงหน้ามันกลับดึงดูดให้เขาเดินเข้าไปหาเธอ ก่อนที่จะใช้สายตาโลมเลียไปทั่วทั้งตัวของหญิงสาว

ตวิษาหน้าร้อนวูบวาบด้วยความอาย ตอนนี้ใบหน้าของหญิงสาวแดงปลั่งราวกับลูกตำลึงสุก เธอก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย ก่อนที่จะใช้มืออีกข้างหนึ่งปิดสองเต้าซึ่งมันสามารถปิดได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะขนาดของเต้างามมันใหญ่เกินว่าที่มือเรียวเล็กของเธอจะปกปิดไว้ได้ ในส่วนล่างก็เช่นกัน ตวิษาเอามือข้างที่เหลือของเธอปิดมันไว้เพื่อกันมันจากสายตาของชายหนุ่ม

“ก็ถือว่าน่ามองดีนะ เอามือออกเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะบอกเธอถอดชุดออกทำไม” แดนไทยยังคงแกล้งหญิงสาวต่อ ก่อนจะเดินวนรอบตัวเธอ แล้วก็ใช้มือเรียวลูบไปที่คางของเขา ราวกับเขากำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่าง หรือจะให้พูดง่ายๆ ก็คือ ราวกับว่าเขากำลังสำรวจสินค้าว่าตรงตามที่เขาต้องการหรือไม่

“อย่าทำอะไรที่มันทำให้ตาวเสื่อมศรัทธาในตัวพี่มากไปกว่านี้ได้มั้ยคะ” ตวิษาเอ่ยออกมาด้วยความอดสู ตั้งแต่เกิดมา เธอไม่เคยโดนใครดูถูกได้เจ็บปวดเท่าเขา

“ก็สำรวจสินค้าอยู่นี่นา มันหยาบคายตรงไหน” แดนไทยกล่าวอย่างไม่ให้เกียรติหญิงสาว

“อย่ามาถ่วงเวลาหรือทำอะไรน่าเกลียดแบบนี้ค่ะ ถ้าจะทำอะไรก็ทำเถอะ ตาวเหนื่อย ตาวง่วงอยากจะพักผ่อนแล้ว” ตวิษาเอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ ตอนนี้ความไม่พอใจกำลังข่มความอายเอาไว้มิด

“ใจเย็นๆ ไม่ต้องรีบ ยังไงคืนนี้เธอได้เสียตัวแน่นอนตาว” แดนไทยยังคงเอ่ยอย่างไม่ให้เกียรติหญิงสาว