“พี่ซันโดร”
อารีแอนน่ามองหลุมฝังศพของพี่ชายด้วยน้ำตารินไหล ริกคาโด้บีบไหล่ที่สะท้านขึ้นลงของเด็กสาว ปล่อยให้เธอได้อยู่กับพี่ชายอันเป็นที่รักโดยไม่รบกวน
สาวน้อยวัยสิบแปดวางช่อดอกไม้ที่หลุมศพของพี่ชาย ยอมรับว่ายังทำใจไม่ได้เรื่องที่พี่ชายจากไป แต่เมื่อมาคิดดูแล้ว ทุกคนก็ย่อมต้องล้มหายตายจากด้วยกันทั้งนั้น แม้แต่บิดามารดา เธอจึงพยายามทำใจ ถึงจะยังรับไม่ได้ในสิ่งที่ประสบพบเจอก็ตาม
“กลับกันเถอะ ไว้ค่อยมาใหม่” เสียงทุ้มนุ่มลึกเอ่ยชวนเมื่อเขาเห็นว่าได้เวลาแล้ว อารีแอนน่านั่งหน้าหลุมฝังศพของพี่ชายหลายชั่วโมง เอาแต่ร้องไห้จนเขานึกห่วงใย
อารีแอนน่าหลุดจากภวังค์ความคิด เธอกำลังคิดถึงพี่ชายที่แสนดี พี่ชายที่ปกป้องดูแลเธอตั้งแต่เด็ก หญิงสาวยกหลังมือปาดน้ำตาที่ข้างแก้ม แต่ต้องชะงักเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าคุกเข่าลงมาหา ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าแบบผู้ชายที่เธอจำได้ว่าเธอเป็นคนปักให้เขาเป็นของขวัญวันเกิดซับ
