สามวันต่อมา
ดวงตาคู่สวยเขรอะไปด้วยคราบน้ำตาทอดมองวิวยามค่ำคืนบนเพนท์เฮ้าส์หรูผ่านระเบียงห้องนอน พลางคิดเรื่องมาร์คัส เธอพยายามไม่นึกถึงผู้ชายคนนั้นแต่เหมือนยิ่งพยายาม หัวใจก็ยิ่งเรียกร้องบอกให้คิดถึง
การตัดสินใจให้คาเดลช่วยพาเธอหนีจากมาร์คัส ถึงจะเสี่ยงแต่อย่างที่คาเดลบอกไว้ เธอกล้าเสี่ยงรักมาร์คัสทำไมถึงไม่กล้าเสี่ยงเชื่อใจเขาบ้าง ทุกอย่างมีความเสี่ยงหมดอยู่ที่ว่าเราจะกล้าตัดสินใจไหม
แกร๊ก~
เสียงเปิดประตูเรียกสติหญิงสาวกลับคืนมา ใบหน้าสะสวยหันมองต้นเสียง ซึ่งคือคาเดล เขายืนจับลูกบิดประตูมองเธอ ราวกับรอให้เธออนุญาตให้เข้ามาเสียก่อน หากเป็นอย่างนั้นเขาก็ควรเข้ามาเลยดีกว่าเพราะมันไม่มีประโยชน์แล้ว
"นายควรเคาะประตูก่อนเปิดเข้ามา"
"ที่นี่คือที่ของฉัน" เขาตอบแต่ตัวยังยืนที่เดิม
"นายควรให้เกียรติผู้หญิงมากกว่านี้"
"ฉันไม่ให้เกียรติตรงไหน? ฉันยืนอยู่ห่างเธอขนาดนี้ ไม่ให้เกียรติตรงไหน?"
"
