เช้าของอีกวันที่เธอต้องตื่นขึ้นมาแล้วเจอมาร์คัสนอนอยู่ข้างกายแบบนี้ ในยามหลับเขาดูเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่ง ไร้พิษสง ไม่หลงเหลือความร้ายกาจของมาดมาเฟียหนุ่ม
เพียงเสี้ยววินาทีหนึ่ง เธอเผลอหัวใจเต้นแรงเพราะแค่มองหน้าเขา ตอนนี้เธอมีหน้าที่ทำให้เขาหวั่นไหวและตกหลุมรักเธอ ไม่ใช่เป็นเธอเองที่เป็นฝ่ายคิดแบบนั้นเอง
"อื้อ!" จังหวะที่เธอกำลังพาตัวเองลงจากเตียงนอน มาร์คัสซึ่งนอนหลับอยู่ได้ดึงต้นแขนเธอไว้แล้วกระตุกเบาๆจนเธอล้มลงมาหานอนอยู่ในอ้อมกอดเขา
"จะไปไหน"
"เข้าห้องน้ำ"
"เป็นยังไงบ้างตอนนี้"
"เหมือนไข้จะเริ่มหายแล้วละ" คามิลล่าบอกสามีตัวเอง มาร์คัสนอนมองเจ้าของใบหน้าสะสวยก่อนจะยกมืออังหน้าผากเพื่อเช็กความร้อนของคามิลล่า
"ตัวเริ่มเย็นลงแล้ว"
"ฉันไปเข้าห้องน้ำได้รึยัง?"
"อืม" เขายอมปล่อยคามิลล่าไปเข้าห้องน้ำ หลังจากคามิลล่าหายไปในห้องน้ำ เขาเริ่มดึงตัวเองขึ้นจากเตียงนอนหนานุ่ม เอนตัวพิงหัวเตี
