ตอนที่ 2 : อันดา
594 คำ
ท่ามกลางแสงสีที่สาดส่องไปทั่วบริเวณไนต์คลับพร้อมเสียงดนตรีที่เปิดคลอ อันดาหญิงสาววัย21ปีซึ่งใส่ชุดมินิเดรสสีดำกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะกลับบ้านหลังเลิกงาน
เมื่อชุดทำงานพิเศษถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดและกางเกงยีนส์สบาย ๆ เสร็จเรียบร้อย หญิงสาวก็คว้ากระเป๋าสะพายเตรียมเดินออกไปจากโซนแต่งตัว
"อัน"
"หืม?" อันดาหันหน้าไปตามต้นเสียงหวานของเพื่อนที่เรียกขาน
"จะกลับแล้วเหรอ" น้ำมนต์เอ่ยถาม
อันดาทำเพียงพยักหน้าเป็นคำตอบ
"พรุ่งนี้มีสอบอีก ไม่รู้ว่าสอบแล้วจะมาเข้างานไหวไหมนะน้ำมนต์" อันดาเอ่ยเสียงอ่อนล้า
วันนี้เธอรับลูกค้าเยอะมากทีเดียว ทั้งเหนื่อยล้าอ่อนเพลียและง่วงนอนสุด ๆ ถึงเธอจะทำหน้าที่แค่เสิร์ฟนิดหน่อย ไม่ถึงขั้นถึงเนื้อถึงตัวเพราะเธอขอไว้แค่หน้าที่นี้ แต่ก็แอบเมื่อยตัวทีเดียวเพราะเดินหลายรอบ ลูกค้าหลายคนชอบเรียกเธอไปบริการเสมอ
ก็แน่ล่ะ เพราะใบหน้าหวาน ๆ และดวงตากลมโตสีดำเป็นประกาย ปากกระจับสวยงาม ทุกอย่างบนใบหน้าและรูปร่างอรชรตัวเล็ก ๆ แบบอันดา มันช่างเป็นไทป์ที่ผู้ชายหลายคนชอบทีเดียว
"งั้นก็กลับดี ๆ นะยายอัน ดึกแล้ว" น้ำมนต์บอกลาเพื่อนก่อนจะยืนส่งโบกมือลาไล่หลังอันดา
เมื่อหญิงสาวเดินออกจากประตูหลังร้าน สายตาหวานก็เหลือบมองใครบางคนที่ยืนอยู่พอดี
"คุณภัทร"
"อันดา จะกลับแล้วเหรอ" ชายหนุ่มผู้มีฐานะเป็นเจ้าของคลับแห่งนี้คลี่รอยยิ้มเมื่อเห็นพนักงานสาว
"ค่ะ อันขอกลับแล้วค่ะ แล้วก็พรุ่งนี้อันมีสอบที่คณะด้วย ไม่แน่ใจว่าจะได้เข้ามาไหมนะคะ"
ภัทรพยักหน้ารับรู้อย่างเข้าใจ
อันดาเป็นพนักงานพาททามของคลับ เธอเรียนมหาวิทยาลัยไปด้วยและทำงานพิเศษไปด้วย ถือว่าเป็นคนขยันและน่าเห็นใจมากทีเดียว
ภัทรรู้มาว่าพ่อของเธอเสียไปเมื่อสามปีก่อน หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตอยู่กับแม่เลี้ยงและพี่สาวที่เป็นลูกติดอายุไล่เลี่ยกันอีกคน ส่วนพี่ชายแท้ ๆ ของเธอก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน เธอแทบจะส่งเสียตัวเองเรียนต่อเพราะคนที่บ้านไม่มีใครเป็นที่พึ่งได้
"ให้พี่ไปส่งไหม" ภัทรมักแทนตัวเองว่าพี่เมื่อคุยกับเธอ ต่างจากพนักงานคนอื่น ๆ
"ไม่ดีกว่าค่ะคุณภัทร เดี๋ยวอันกลับแท็กซี่ก็ได้ค่ะ"
ภัทรคิ้วขมวดเมื่อเธอปฏิเสธเขาอีกครั้ง เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอไปส่งเธอ
"พี่กลัวมันจะอันตราย"
"ไม่หรอกค่ะ อันดูแลตัวเองได้ค่ะ คุณภัทรอย่าลำบากเลยค่ะ"
"ไม่เมาใช่ไหม" เขาถามเช็คเผื่อว่าเธอจะเผลอดื่มเครื่องดื่มมึนเมาที่ลูกค้ายื่นให้ ถึงหน้าที่ของอันดาจะไม่ใช่ผู้หญิงสายเอนเตอร์เทนก็ตามแต่ก็กังวลอยู่ดี
"ไม่เมาค่ะ คุณภัทรวางใจได้" ร่างบางยิ้มหวาน
แม้จะอยู่ในชุดธรรมดาแต่รอยยิ้มของเธอช่างมีแรงดึงดูดต่อเพศตรงข้ามไม่น้อยลงเลย ภัทรพยักหน้าอีกครั้งอย่างยอมแพ้
"งั้นกลับดี ๆ นะอันดา"
"ค่ะ สวัสดีค่ะคุณภัทร" อันดาย่อตัวก้มหัวให้เขาเล็กน้อยแล้วรีบเดินสะพายกระเป๋าออกไป
ภัทรได้แต่มองไล่หลังคนตัวเล็กที่เรียกรถโดยสาร ก่อนเธอจะหายลับไปในไม่ช้า
- ผู้เขียน
