มือเรียวจับขอบหน้าต่างและเหม่อมองออกไปยังวิวด้านนอก แสงไฟระยิบระยับของตึกระยะไกลช่างดูสวยงามไปอีกแบบ แต่จะสวยสักแค่ไหนในใจของเธอก็ยังเต็มไปด้วยความกังวลและหวั่นใจ
แกร๊ก
เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นเรียกความสนใจของหญิงสาวให้หันมาทางต้นเสียง
แววตาของเขาช่างเปล่งประกายแม้อยู่ในบรรยากาศที่มีเพียงแสงสลัวจากโคมไฟเท่านั้น แต่ในเวลาเดียวกันมันก็แฝงความอันตรายเอาไว้อยู่ภายใน
"ทำไม" ชายหนุ่มเดินเข้ามาเมื่อยังเห็นเธอไม่ยอมหลับยอมนอน "รังเกียจห้องที่ฉันยกให้ขนาดไม่ยอมข่มตานอนเลยหรือไง"
"..." เธอไม่ตอบ
อันดาหลบตาเขาไปอีกทาง เมื่อตอนที่ตกลงกันเสร็จเรียบร้อย ศิลาก็จัดแจงแบ่งสัดส่วนห้องนอนห้องหนึ่งในเพนต์เฮาส์แห่งนี้ให้เธอไว้ซุกหัวนอน เขาบอกให้เธอย้ายเข้ามาอยู่ในนี้ซะ แต่เธอยังลังเลและดูจะดื้อดึงอยู่พอตัว
"ฉันพักอยู่ที่บ้านไม่ได้เหรอ คุณเรียกฉันเมื่อไรฉันค่อยมา" อันดาพยายามพูดข้อเรียกร้อง แต่ศิลากลั
