การสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ทำให้น้ำตาของฉันนองหน้าไหล ก่อนจาก มารดาของฉันไม่ได้พูดสิ่งใด ท่านหลับไปง่ายๆ แต่กลับตื่นไม่ได้อีกเลย..
ฉันยังไม่ได้โทรแจ้งข่าวให้ใครทราบ แต่ทว่าคนเป็นสามีกลับมาที่นี่ได้ทันเวลาพอดี เวลานี้ฉันกำลังแย่ ฉันกำลังไม่ไหว ฉันต้องการกำลังใจ แต่เอาเข้าจริงบุคคลเบื้องหน้าก็ช่วยอะไรฉันไม่ได้ เพราะความเสียใจที่ฉันมีอยู่ในอก มันรวมถึงเรื่องของเขาด้วยเช่นกัน..
เขากลับไปหาผู้หญิงคนนั้น และเธอก็ส่งรูปมายืนยัน!
"มัช.."
คนเป็นสามีเดินเข้ามาใกล้ ฉันไม่ได้ปิดบังความรู้สึกที่กำลังเสียใจ ฉันเหนื่อยฉันก็ร้องไห้ ในขณะที่เขาเข้ามากอดร่างของฉันเอาไว้!
ฉันควรจะรู้สึกดีมากกว่านี้ไหม ถ้าเขาไม่ทำร้ายกันลับหลัง!
"พี่เสียใจเรื่องแม่.."
"ท่านไปสบายแล้วแหละ.."
ฉันบอกแค่นั้น ก่อนที่เราจะสบตากัน แล้วก็เป็นฉัน ที่รีบเบือนหน้าหลบออกไป..
"มัชคงจะกำลังไม่เข้าใจพี่เรื่องไลน์นั้น"
"ช่างมันเถอะ
