ธีระเดชเพิ่งรู้ตัวเองว่า ได้ทำสิ่งผิดมหันต์ลงไปแล้ว ด้วยความหึงหวงจนหน้ามืดตามัวของเขา เพราะเข้าใจพิยะดาผิด จนทำให้เธอต้องเจ็บปวดทั้งกายและใจ อย่างไม่ควรเจอ
เขานั่งนิ่งสีหน้าเครียดอยู่ข้าง ๆ ร่างอรชรที่นอนอ่อนแรงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบหยิบเสื้อของตัวเอง ที่ตกอยู่บนพื้น เอาขึ้นมาพาดไว้บนไหล่ และลุกพรวดขึ้นเดินดุ่ม ๆ ออกไปจากห้องนั้นทันที
เพราะเขายังคิดไม่ตกกับสิ่งที่เกิดขึ้นว่าจะแก้ไขอย่างไร บวกกับความมึนเมาที่ยังหลงเหลืออยู่จากฤทธิ์เหล้าที่ดื่มมาก่อนหน้านี้ก็ทำให้สมองของชายหนุ่มหนักอึ้งไปหมด
หลังจากเสียงประตูห้องถูกปิดลง พิยะดาก็เอาแต่นอนร้องไห้ออกมาไม่หยุด เธอเสียใจกับสิ่งที่ถูกธีระเดชกระทำมาก และไม่เคยคิดว่าเขาจะกล้าใช้วิธีแบบนี้ลงโทษเธอ
เด็กสาวน้ำตาไหล นอนหนาวสั่น ด้วยเรือนร่างกึ่งเปลือยไร้เรี่ยวแรงและอ่อนเพลีย จนค่อย ๆ ผล็อยหลับไปอย่างเหนื่อยล้า
ธีระเดชกลับมาอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องนอ
