เช้าวันต่อมา...
พึ่บ สองตากลมของฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยความยากลำบากหลังจากตื่นนอนโดยที่ยังคงรู้สึกอ่อนเพลียกับร่างกายของตัวเองอยู่ไม่น้อย
มันเจ็บไปหมดเลย...
“อ๊ะ” ฉันเผลอร้องออกมาด้วยความแสบบริเวณตรงนั้น ก่อนจะหันไปมองหน้าคนตัวสูงที่นอนหลับตาอยู่
“คนใจร้าย” ฉันเอ่ยออกไปด้วยความรู้สึกโกรธกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขากะจะฆ่าฉันให้ตายเลยใช่ไหม ถึงได้รุนแรงกับฉันได้ขนาดนี้
แต่ช่างเถอะวี
เธอต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
พอคิดได้แบบนั้น ฉันก็จัดการพยายามจะลุกขึ้นจากเตียงหรูด้วยการค่อย ๆ เอื้อมมือไปจับแขนหนาที่พาดอยู่บริเวณเอวของตัวเองไว้อยู่ออก แต่ในขณะนั้นเอง...
“อ๊ะ” ฉันก็ร้องออกมาด้วยความรู้สึกบางอย่าง
ทะ...ทำไมมืออีกข้างของฉันมันถึงได้หนักแปลก ๆ นะ
พึ่บ! ฉันตัดสินใจยกมันขึ้นมาดูทันที ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“นะ...นี่มันอะไรกัน” ทำไมมือของฉันถึงได้มีกุญแจมือใส่อยู่แบบนี้
“เพ
