แอดดด
ตึก! เสียงฉันโดนมือหนาดึงให้เดินเข้ามาในห้องด้วยความไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่
“พี่ดิน” ฉันหันไปมองหน้าเอาเรื่องเจ้าของใบหน้าหล่อที่แสนมึนใส่ฉันในตอนนี้
“...” คนตัวสูงก็นิ่งไม่พูดอะไร
“วีจะกลับ” ว่าแล้ว ฉันก็ทำท่าจะเดินออกจากห้องไป แต่...
พึ่บ คนที่ยืนอยู่เอื้อมมือมาดึงแขนฉันให้หันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา
“นอนที่นี่”
“ไม่ค่ะ วี...”
“จะนอนดี ๆ ไหม” แววตาคมก้มลงมองหน้าฉันนิ่ง
อีกแล้ว...แววตานี้อีกแล้ว
“พี่ดิน อย่ามาทำแบบนี้นะ”
“...” ใบหน้าหล่อก็นิ่ง
“พี่ดิน”
“นอนที่นี่ อย่าให้ต้องพูดซ้ำ” เสียงทุ้มเอ่ยบอกฉันแววตาจริงจัง ซึ่งท่าทีของเขาทำเอาฉันยืนชะงักไม่กล้าขยับ
เขาเป็นแบบนี้อีกแล้ว
เขาก็ยังคงเป็นเขา
บังคับฉันด้วยท่าทีดุ ๆ แบบนี้อยู่ตลอด
“ฮึ่ย!” ฉันทำเสียงออกมาสีหน้าหงุดหงิด ก่อนจะสะบัดมือหนาที่จับตัวเองไว้ออกเดินไปนั่งยังโซฟาด้วยความไม่สบอารมณ์
ฉันไม่เคยเอาชนะเขาได้เลย...ใ
