ผ่านไปสักพัก...
“จะไปไหน” ใบหน้าหล่อเอ่ยถามคนตัวเล็กที่กำลังจะลุกเดินออกจากโต๊ะทำงานของเธอ
“ทานข้าวค่ะ” ปากเล็กตอบกลับ เพราะนี่มันก็ได้เวลาพักกลางวันของเธอแล้ว
“ไม่รอผม?”
“คะ? แล้วทำไมต้องรอคุณด้วย” หญิงสาวมองหน้าถามคนตัวสูงออกไป
“ก็ผม...อยากทานกับคุณ”
“...” วีก็นิ่ง
“รอผมก่อน”
“ไม่ค่ะ ฉันจะไปทานกับเพื่อนของฉัน” คนตัวเล็กเอ่ยบอก
“ครับ แต่ผมจะไปด้วย”
“ท่านประธาน”
“เพื่อนคุณก็เหมือนเพื่อนผม”
“จะเหมือนได้ยังไงคะ”
“ก็เราก็เหมือนคนคนเดียวกัน ผัวเมีย”
“ค...คะ!? นี่!!” ร่างบางเอ่ยออกมาเสียงดังทำเอาเจ้าของใบหน้าหล่อแสยะยิ้มออกมากับท่าทีพวกนั้น
น่ารัก...
“ฉันไม่คุยกับคุณแล้ว” ว่าแล้ว สองเท้าบางก็ทำท่าจะเดินตรงออกไปจากห้อง แต่...
ตึกตึก
หมับ! มือหนาของคนตัวสูงเดินเข้ามาดึงแขนเล็กไว้
“ผมบอกจะไปด้วยไง”
“ฉันไม่ให้ไปค่ะ”
“ทำไม”
“คุณเป็นประธานบริษัทนะคะ ไม่คิดบ้างเหรอว่าเพื่อนฉันจะอ
