เอี๊ยด!
เสียงรถหรูถูกขับเข้ามาจอดยังบริเวณหน้าหอพักของเด็กทุน
“นี่หอพักคุณเหรอ” ใบหน้าหล่อหันมาเอ่ยถามคนตัวเล็ก
“ค่ะ” หญิงสาวก็พยักหน้าตอบเขากลับไป
“...” ดินก็นิ่งมองไปยังหน้าตึกหอพักด้วยความพอใจในระดับหนึ่ง เพราะมันมีความปลอดภัยเป็นอย่างดี ดีกว่าที่ร่างบางเคยอยู่ แต่ถึงแบบนั้นก็เถอะ
“เป็นหอรวมใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ”
“แล้วจำคำพูดของผมได้รึเปล่า” คนตัวสูงหันไปมองหน้าถามคนด้านข้างสีหน้าจริงจัง
“จะ...จำได้ค่ะ” ปากเล็กก็ก้มหน้าตอบเขากลับไป
“อืม” ร่างสูงตอบกลับในลำคอทำให้มือเล็กรีบเปิดประตูเดินลงไปยังหอพักตัวเองด้วยความเร่งรีบทันที
“หึ” ดินก็แสยะยิ้มมองท่าทีของหญิงสาวด้วยความเอ็นดู
ปึง...
ทันทีที่ปิดประตูห้องลง สองเท้าบางก็เดินเข้าไปล้มตัวลงนอนบนเตียงนอนขนาดพอดีของตัวเองด้วยความเหนื่อยล้า
พึ่บ!
“เฮ้อ...” เธอไม่ได้เพียงแค่เหนื่อยล้ากับงานเท่านั้น แต่ตอนนี้...เธอกำลังเหนื่อยกับคนมากกว่า
