วันต่อมา...
แอดดด
ปึง เสียงประตูห้องถูกปิดลงพร้อมกับคนตัวเล็กที่เดินออกมาจากห้องเดินผ่านร่างสูงที่ยืนอยู่ราวกับเขาเป็นอากาศ
หมับ มือหนาเอื้อมไปจับแขนเล็ก
“เลิกงอนได้แล้ว”
“...” วีก็นิ่งหันหน้าหนีไปอีกทาง
“วี...”
“พี่มาปล่อยใส่หน้าวีทำไม” ปากเล็กมองหน้าถามคนตรงหน้าไปแววตาเอาเรื่อง
“ลืมตัว”
“พี่จงใจอะ ปล่อยวีเลย” ว่าแล้ว หญิงสาวก็พยายามจะสะบัดมือหนาออก
“งอแง” คนตัวสูงไม่ปล่อยอีกทั้งยังเอาใบหน้าเล็กเข้ามาซุกที่อกแกร่งของตัวเอง
“ชิ๊” วีก็ทำเสียงออกมาแต่ก็ยอมยืนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดนั้น
“วันนี้พี่มีประชุมรึเปล่า” ปากหนาถามขึ้นหลังจากที่ทั้งสองยืนกอดกันไปได้สักพัก
“พี่ดิน...”
“...วีลืม” คนตัวเล็กเอ่ยออกมาสีหน้ารู้สึกผิด เพราะเธอเอาแต่วุ่น ๆ อยู่กับเขา จนลืมหน้าที่ของตัวเองไปเสียสนิท
“ไม่เป็นไร” ใบหน้าหล่อก็เอ่ยบอกออกด้วยท่าทีใจดี แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวอีกคนรู้สึกดีขึ้นมาเลยแม้แต
