“วี นี่แม่พี่”
“...” ร่างบางได้แต่ยืนนิ่งทำหน้าไม่ถูกกับสิ่งที่ได้ยิน เธอรู้สึกอยากหายไปจากตรงนี้มาก ๆเพราะไม่คิดมาก่อนเลยว่าหญิงวัยกลางคนที่เธอเคยช่วยนั้นจะเป็นแม่ของคนตัวสูง แล้วที่สำคัญ...
“หวัดดีจ้ะ” คาราเมลเอ่ยทักคนตัวเล็กที่ยืนอึ้งอยู่ด้วยความเอ็นดู ก่อนที่สายตาของเธอจะเลื่อนลงไปมองยังข้อมือเล็กที่ถูกกุญแจของมือสวมใส่ติดไว้กับลูกชายตัวเอง
“เอ่อ...” วีที่เริ่มได้สติทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างพร้อมกับรีบเอามือซ่อนไว้ด้าน
“...ดะ...เดี๋ยวหนูขอตัวไปคุยกับพี่ดินก่อนนะคะ” หญิงสาวพูดขึ้นด้วยสีหน้าขออนุญาตคนตรงหน้า
“อ่อ เอาสิจ๊ะ” คาราเมลก็ยิ้มเอ่ยบอก
“ขอบคุณนะคะ” ใบหน้าเล็กก้มหน้ายิ้มให้หญิงสาววัยกลางคนด้วยความนอบน้อม ก่อนจะหันไปดึงมือร่างสูงที่ยืนอยู่
“ไปคุยกันหน่อยสิคะ”
“อืม” คนตัวสูงก็พยักหน้ารับรู้เดินออกไปกับคนตัวเล็กโดยมีสายตาคนเป็นแม่ที่มองตามทั้งสองไปด้วยความเอ็นดู
“น่ารักจัง”
ตึ
