สองวันต่อมา...
“นี่มันวันหยุด” คนตัวสูงเอ่ยออกมาขณะที่มือข้างเดียวของเขานั้นเข็นรถเข็นในซูเปอร์มาร์เก็ตเดินตามร่างบาง
“ใช่ค่ะ วันหยุด...เราเลยต้องมาซื้อของสดไปไว้ให้ห้องบ้าง”
“แค่มาม่าก็พอ”
“พี่ดิน จะกินแต่มาม่าไม่ได้นะคะ”
“...” ใบหน้าหล่อก็นิ่ง เพราะช่วงนี้เขาไม่ค่อยมีเวลาเลยมักจะให้คนตัวเล็กต้มมาม่าให้กินเกือบทุกคืนก่อนนอน
“กินเยอะมันไม่ดี เดี๋ยวก็ปวดทะ...” ฟอดด เสียงจมูกหนาเลื่อนลงมาหอมเข้าที่แก้มใสขณะที่เธอกำลังบ่นเขาอยู่
“พี่ดิน!”
“...” ร่างสูงก็ยิ้มมองร่างบางที่เดินทำหน้ายู่ออกไปด้วยความเอ็นดู ก่อนที่สายตาของเขาจะชะงักไปเมื่อเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่วางอยู่บนชั้น
พึ่บ มือหนาไม่รอช้าเอื้อมไปหยิบมันมาดูทันทีพร้อมกับแววตาบางอย่างที่ฉายออกมาบนใบหน้าหล่อ
“พี่ดิน มัวทำอะไรอยู่คะ” เสียงหวานดังขึ้นทำให้คนตัวสูงได้สติรีบหยิบสิ่งนั้นวางบนลงรถเข็นไปหาคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ด้วยความเร่งร
