วันต่อมา
หลังจากจบงานถ่ายแบบฉันกับฉลามก็กลับมาที่กรุงเทพ มันเป็นสามวันที่เราอยู่ด้วยกันอย่างสบายใจที่สุดจนฉันเผลอลืมอะไรไปหลายๆ อย่าง พอมาคิดดูแล้วก็แอบกลัวเหมือนกัน กลัวว่าความสุขจะหายไป
“ย้ายไปอยู่ด้วยกันไหม” ฉลามหันมาถามฉันที่กำลังจะเปิดประตูลงจากรถ เขางอแงแบบนี้มาตลอดทางเลยจะให้ย้ายไปอยู่ด้วยกันให้ได้
“บอกแล้วไงว่าอย่าใจร้อน”
“ฉันติดเธอไปแล้ว จะรับผิดชอบยังไง”
“รับผิดชอบอะไรเล่า”
“อยากได้กลิ่นเธอตอนนอน ถ้าไม่ได้กลิ่นคงนอนไม่หลับ”
ถึงกับต้องยกมือมากุมขมับเมื่อฉลามงอแงไม่ยอมให้ลงจากรถ เขาเอาหน้ามาใกล้ๆ ทำตาแป๋วอ้อนๆ เหมือนแมวเด็ก หากระหว่างเรามันชัดเจนแล้วฉันคงไม่ขัดอะไรแต่ที่ยังไม่ยอมก็เพราะอยากให้เขารีบเคลียร์ตัวเอง
“ถ้าอยากให้ย้ายไปอยู่ด้วยก็รีบๆ เคลียร์เรื่องคู่หมั้นสิ”
“อือรู้แล้ว เดี๋ยวกลับบ้านไปเคลียร์วันนี้เลย” พอฉลามตอบแบบนั้นฉันก็เริ่มกังวล “นายจะไม่มีปัญหากับพ่อ
