มีนเอามือมาจับมือฉันเพราะเธอก็ได้ยินผู้หญิงที่นั่งด้านหลังคุยเหมือนกัน พอได้ยินแบบนั้นฉันก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จาจนกระทั่งเรียนเสร็จ
อาจเป็นเพราะว่าเคยผิดหวังมาแล้วครั้งหนึ่ง มันก็เลยกลัว กลายเป็นคนคิดมากอีกแล้ว ไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลย
“คิดมากไหมเนี่ย”
“นิดนึง” ฉันบอกมีนพร้อมกับถอนหายใจออกมายาวๆ
“สีหน้าแกสวนทางกับคำตอบเลยนะ”
“เมื่อวานฉลามไม่ได้บอกว่าจะออกไปกินข้าวกับคู่หมั้น แกว่าเขาตั้งใจไม่บอกไหม”
“ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงบอกว่าฉลามน่ะไม่ได้จริงจังกับแก แต่ตอนนี้จากอะไรหลายๆ ที่ได้รู้ได้เห็น ฉันว่าเขาคงกำลังหาทางออกให้เรื่องนี้อยู่”
“อยากคิดแบบนั้นเหมือนกันมีน ฉันไม่อยากงี่เง่าเลยนะ”
“แกไม่ได้งี่เง่าดาบี ตอนนี้แกแค่กลัวเพราะหัวใจของแกมันกลับไปอยู่ที่ฉลามแล้ว”
“ถ้าเกิดสุดท้ายแล้วฉันต้องเสียใจกับผู้ชายคนนี้อีกครั้ง” มีนจับมือฉันแน่น แล้วพูด “ฉันจะอยู่ข้างๆ แกเอง จะพาไปเที่ยว
