ฉลามเดินออกใาจทกห้องน้ำด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไร เขามองฉันที่กำลังยืนอยู่แล้วเดินผ่านไปนั่งหมดแรงบนโซฟา
“ป่วยแล้วทำไมไม่บอก เป็นอะไรไปหาหมอหรือยัง”
“ไม่อยากรบกวนเธอทำงานอยู่”
“รบกวนอะไรกันฉลาม เราเป็นแฟนกันนะเป็นอะไรก็บอกสิ”
“ไม่ดุได้ไหม ไม่มีแรงเถียงแล้ว”
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ เขา แล้วเอามือสัมผัสใบหน้าเพื่อเช็คว่าตัวร้อนหรือเปล่า
“ตัวก็ไม่ได้ร้อนนี่ ตอบมานะว่าไปหาหมอหรือยัง”
“ว่าจะไปพรุ่งนี้”
“ไปวันนี้เลย” ฉันลุกขึ้นยืนแต่ถูกฉลามรั้งแขนไว้ “เอาไว้ไปพรุ่งนี้ได้ไหม เธออุตส่าห์มาง้อ ไม่เจอกันตั้งอาทิตย์คิดถึงชิบหายเลยรู้ไหม”
ฉลามดึงฉันลงมานั่งบนตักแล้วกอดเอาไว้แน่นราวกับกลัวจะหนีไปไหน
“ดาบีเป็นห่วง”
“ไม่เป็นอะไรมากหรอก”
ไม่เป็นอะไรมากอย่างนั้นหรอเขาพูดมาได้ยังไงอ้วกขนาดนั้นทั้งหน้าซีดหมดแรงอีก เฮ้อ!! ไม่เข้าใจคนเป็นห่ววบ้างหรือไง
“คิดถึง อยา
