ตอนที่ 22
หยางโจว
หลังจากที่เฉาซียอมรับคำเชิญนั้น ชายผู้นี้ก็พาทุกคนเดินเลี้ยวไปตามตรอกซอกซอยที่ไม่ได้ห่างจากย่านการค้านัก แต่ตลอดเส้นทางนั้นก็ดูวังเวงเสียจนต้องระวังตัวขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ ยอดฝีมือสองคนที่ซูอวี่ส่งมาติดตามอยู่ห่าง ๆ ก็ถลึงตาแทบทะลุ มือของพวกเขากุมดาบแน่นเป็นการเตรียมพร้อมตลอดเวลาไม่นานนักชายผู้นั้นก็พามาหยุดที่เรือนไม้หลังหนึ่ง
"ตรงนี้.." ชายหนุ่มว่าพลางพาเดินเข้าไปด้านใน
ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้ากลับไม่ใช่เพียงเรือนไม้โทรม ๆ แต่เมื่อเดินพ้นรั้วประตูมาแล้วพบว่าที่แห่งนี้มีลานกว้าง มีทั้งบ่อน้ำ ต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น มีกำแพงสูงล้อมรอบ และตัวเรือนที่ถึงแม้จะทรุดโทรมไปบ้างแต่โครงสร้างยังแข็งแรง พื้นที่กว้างขวางกว่าที่เฉาซีคาดไว้มาก
"ที่นี่.. คือที่ใดงั้นหรือ" นางพึมพำเบา ๆ ดวงตาเป็นประกาย
"ที่แห่งนี้เป็นสมบัติของข้าเอง" ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ
"แต่ข้านั้นไม่สะดวกดูแล จะปล่อยไว้ร้า
