เมื่อเหลืออด เธอไล่เหมือนหมูเหมือนหมา วาจาดูแคลนของมารุตทำราวกับว่าเธอเป็นผู้หญิงชั้นต่ำที่ใครคิดจะเหยียบย่ำเมื่อไรก็ได้ ต่อให้เรื่องที่เธอยอมให้คาร์ลอสมานอนค้างอ้างแรมที่บ้าน จนนำไปสู่ความสัมพันธ์ลึกซึ้งนั้นจะเป็นความจริงก็เถอะ ทว่ามันก็เป็นไปด้วยความสมัครใจของเธอและเขา มันเป็นสิทธิ์ของเธอ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น ‘ก็เพราะความรักที่เธอมีต่อคาร์ลอส’
เมื่อถูกไล่อย่างไม่ไว้หน้า มารุตโกรธจัด ใบหน้าแดงก่ำไปด้วยฤทธิ์สุรา จากนั้นก็ทำราวกับถูกวิญญาณของซาตานร้ายกระหายสวาทเข้าสิงร่าง
“ได้…ผมจะกลับ แต่หลังจากที่เราสนุกกันก่อน” เขาต่อรอง
“ออกไปเดี๋ยวนี้ ไอ้บ้า ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย”
“ดึกป่านนี้ คิดหรือว่าจะมีใครได้ยินเสียงคุณ ผมว่าเก็บเสียงเอาไว้ร้องครวญครางจะดีกว่า”
“ไม่คิดเลยว่าคุณจะเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้…เสียแรงที่ไว้เนื้อเชื่อใจ” เธอมองหน้าเขาอย่างผิดหวัง
“ผมต้องการคุณ…น้ำผึ้ง
